"Sadece aşkın bizi yok etmesi için bekleyemem... Sadece aşk için bekleyemem!"
Diyerek elinde ki gül buketini sertçe yeşil saçlı çocuğun yüzünün ortasına fırlattı.
Buket yere düşeceği zaman telaşla tutmaya çalıştı Deku, en sonunda kurtarmayı başarabi...
Katsuki elindeki suyu İzuku'nun başından aşağı doğru döktü. İzuku sesini çıkarmıyordu, aynı her zaman ki gibi sessizdi... Oysaki dışarıya doğru yakınıp "Kurtarın beni!" Demeyi o kadar çok isterdi ki...
"Kurtarın beni n'olur! Bu aciz ruhumu çıkarın dar duvarlardan, götürün aydınlıklara doğru! Sesimi duyan yok mu?!"
Ama nafile, içinden söylemek bir işe yaramazdı. Eğer İzuku'nun karşısında Katsuki varsa, İzuku'nun tüm konuşma hakları yasaklanır ve o ağzı kilitlenirdi. Aslında bu bir kural değildi fakat İzuku'nun kafasında böyle kurulmuştu.
Bugün Katsuki, İzuku'ya yalnız zorbalık ediyordu ve alışılmışın dışındaydı. Bunun yüzünden ortamda her zamankinden daha ağır bir atmosfer vardı. İzuku bu nedenle o çıkaramadığı sesini iyice içine gömmüştü.
"Pantolonunu çıkar."
"H-hah?"
"Dediğimi duydun, pantolonunu çıkar."
"Ka-kacchan! Yapamam!"
"Pantolonunu çıkar seni boktan inek! Eğer yapamazsan seni burada havaya uçururum!"
"Y-ya biri gö-görürse... Ka-kacchan ba-"
"Ne zaman seni dövdüğüm de buraya biri geldi? Ben hatırlıyor muyum? Oh! Hayır! Üstelik cuma günü herkesin eve koştuğu bir dönemde imkansız aptal. Çıkar o pantolonu."
İzuku anlamıyordu, neden pantolonunu çıkarması gerekiyordu? Korkuyordu. Yine her zamanki gibi Katsuki'nin emirlerine itaat etti, bu yüzden Katsuki onu bir köpeğe benzetirdi. Şirin, çaresiz bir köpeğe...
İzuku, yavaşça pantolonunu sıyırdı ve köşeye doğru sakince yere bıraktı. Fazlasıyla utanıyordu genç oğlan, sonuçta şuan yarı çıplak sayılırdı ve bu hâlini gören ilk kişinin Katsuki olmasının şokunu da yaşıyordu.
Katsuki sakin bir şekilde çocuğa yaklaştı, bundan tırsan İzuku duvarın dibine daha çok yaklaşmıştı ve fark etmeden duvara gelmişti bile.
Katsuki oldukça sakindi ama İzuku nefes nefeseydi. Katsuki bir adım daha attığı sıra İzuku, daha duvarın dibine giremeyeceğini fark ettiğinde yere doğru kayarak çökmüştü.
Gözleri İzuku'nun bacaklarına kaymıştı, İzuku ise utandığından kafasını yere bakmaktan kaldıramıyordu.
Katsuki bir süre çocuğun vücudunu süzdü, hoşuna gidiyordu İzuku'nun vücut yapısı... Ne kadar baksa doyamıyor ve bir iz bırakmak istiyordu, bunu aşkını söyleyemediği için yapamıyor ve bu yüzden ona zorbalık ediyordu. Bıraktığı izler ise yaralar ve morarmış lekeler.
İzuku çocuğun kendisine aşık olduğunu bilmiyordu, aksine kendisinden ölesiye nefret ettiğini düşünüyordu ve bundan çok emindi.
Katsuki ise sadece aptaldı, aşkını söyleyemeyecek kadar güçsüz ve acizdi. Burada İzuku'dan çok yardıma ihtiyacı olan belki de oydu.
Yavaşça eğildi ve elini biraz Yeşil Saçlı çocuğun bacaklarında gezdirdi, daha sonrası onun gömleğinin iliklerinin bir kaçını açmaya başladı.
İzuku elinden geldiğince Katsuki'yi kızdırmamak için sesini çıkarmıyor ve sabrediyordu ama çok fazla korkuyordu. O bu tür şeyleri aşkla yapmak isterdi... Zorla bir taciz şeklinde değil. Katsuki bunu neden yapıyordu onu bile bilmiyordu.
Katsuki, İzuku'nun bacağında gezdirdiği elleri bir süre durdurdu ve sertçe bacaklarını avucunun içinde sıktı.
"Ka-a-a-kacchan!"
"Kapa çeneni Deku."
İzuku'nun bacaklarının arasına doğru eğildi ve çocuğun sol baseninin iç kısmını kanatacak şekilde ısırdı, İzuku bir çığlık koparmıştı.
Katsuki dolmuş gözlere baktı, İzuku'yu ağlatmasına az kalmıştı. Yavaşca ısırdığı yerden akan kanı yaladı Katsuki, ardından geri çekilip o çok sevdiği İzuku'nun göğsünde elini gezdirdi biraz.
Elini çekip ayağa kalktı ve İzuku'nun o halde bir Fotoğrafını çekti, gerçi İzuku bunu fark edemeyecek kadar yorgun ve utanmıştı... Kafasını kaldıramıyordu.
"Senden nefret ediyorum Deku."
Bunu dedikten hemen sonra gözden kaybolmuştu Katsuki.
İzuku ise duvarın en köşesine koyduğu pantolonuna sarılarak sesli bir şekilde ağlıyordu.
"Bi-ghk!- Biliyorum K-kaccha-"
Bir süre hıçkırıklarında boğuldu, hava kararıyordu ve her bir dakika çocuğun üstüne daha da çok karanlık düşüyordu. Elinde ki pantolonu daha da sıkmış, bağırarak ağlıyordu bu sefer.
"Ghk! Be-benden ne-nefret ettiğini! Çok iyi biliyorum!"
Sekerek ayağa kalkmaya çalıştı, baseninden aşağı akan kanı seyretti biraz.
"Ne-neden... Neden yapıyorsun bunu bana?"
Zar zor pantolonunu giymişti İzuku, ardından toparlanıp çatıda bulunan muslukta yüzünü yıkadı.
"Neden s-senin gibi iğrenç birini seviyorum ben...."
Midoriya İzuku, okul sonu gitmek istediği kütüphaneye tekrar gidememişti, onun yerine bu vakitte kocaman bir yara almıştı.
"Hem fiziksel, hem Ruhsal"
Sesini çıkarmadan evin yoluna koyuldu.
__________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
