-bnha oneshots- ✔️✔️

8

Takami Keigo

Elindeki oyun kumandasını bir sağa sola sallamaya devam ettin. Kaybetmenin verdiği acı çok ağırdı. Hemde küçük bir çocuğa... "Bunu kabul etmiyorum baştan başlayalım!" Bu sanırım beşinci itiraz edişindi, eh! Her itiraz edişinde bir kere kazandığın için şanslıydın. Durum belliydi 2-3. Bu seferki maçı kazanabilirsen berabere bitirme şansı vardı. Ve şans sana hep gülüyordu Y/N.

Gerçi bazı konularda asla gülmediğin de oluyordu. Yüzünde olan gülümsemeyi düşürmeden yanındaki pek küçük olmayan oyun arkadaşına baktın... Yüzünde kazanacağına dair umutlu bir gülümsemesi vardı. Yüzünden umarım gülümsemesi asla düşmezdi. İç geçirip saçını okşadın. Özgüvenli bir çocuk olduğu belliydi. "Hey Y/N! Bak yarış başlıyor."

Birde sana isminle hitap etmese çok güzel olacaktı. Odağını oyuna verdin ve büyük kapışma başladı.

"Hah! Ben kazandım. Gördün mü?" Heyecanla oturduğun yerden kalkıp zıplamaya başladın. Bir yandan da kahkaha atıyordun. Çocuk gibi davrandığın kesinlikle doğruydu... Ama bu kimin umrunda ki! Yavaş yavaş hızını düşürdün. Kapı dan gelen ses ile korku ile iç çektin, inmeye çalışırken ise koltuğun neresi olduğunu bilmediğin bir yere takılıp sırt üstü düştün.

Bir çığlık kopardın, canın çok yanmıştı. Hay lanet koltuk! O koltuğu oraya kim koydu be! Ayrıca sen koltuğun başında neden zıplarsın? Çocuk gibisin Y/N. Çocuk! Gözlerini kapatıp histerik kahkahalar bıraktın arada da zayıf inlemeler ağzından kaçıyordu. Bari salak olduğunu bu kadar belli etme Y/N. "Ben kesinlikle iyiyim."

Diye mırıldandın. "Yalan söylemeyi bırakmalısın artık Y/N." Tek gözünü açıp tepende duran Keigo'ya baktın. Yüzün hızla kızarırken bir elini yüzüne götürdün. "Uff, sen niye bu anda buradasın ya!" Sitem içinde yana döndü. Şuan ağlayabilirdin. Hemde manyak gibi...

"Pekâlâ, seni kaldıralım o zaman Y/N." Elini yüzünden çekip Keigo'ya tuttun. Elini tutup seni bir anda kendine çekince hızla ayağa kalkıp göğsüne kafayı geçirdin. Kafanı biraz geri çekip yamuk bir gülüş verdin. Şöyle yapma Y/N... Ne kadar salakça davrandığının hiç mi farkında değilsin! "Şey... Afedersin."

Mırıltı ile konuştun. Utançtan mı? Utanma Y/N! Sen utangaç biri zaten değilsin. "Hey! Lanet olası aşık bakışları kesin... Bende buradayım." Tamam. Bu çocuğu kesinlikle sevmiştin. O olmasa neler dönecekti burada kim bilir. "Senin hala uykun gelmedi mi? 5 yaşında çocuksun sen kendine gel... Uyuman lazım."

Çocuğun kolundan tuttuğun gibi odalardan birine götürdün ve uyumasını sağladın. Gerçi uykusu varmış da uyumuştu. Ne diyorsun Y/N! Biraz silkelen de kendine gel. Ellerini şakaklarına götürüp biraz ovuşturdun. Şuan Keigo ile aynı ortamda bulunmak bile seni geriyordu. Birde onun evindeydin. Nasıl olmuştu da buradaydın Y/N... Ah şimdi hatırladın...