KALBİ GÜZEL ADAM

3

Bazı şeyler yaşanmadan hissedilir.

İyi okumalar...

Heyecan ve telaş içinde telefonu kulağıma götürdüm.

"Merhaba?" Dedi soru sorar gibi. Aynı şekilde karşılık verdim. "Merhaba?"

"Ben aslında sizin demin neden aradığınızı merak etmiştim. O yüzden aradım."

İşletmek için

"Şey... Süt... Yani bir sebep için aramadık aslında."

Ağladığım için sesim titrek ve boğuk çıkıyordu. "Siz iyi misiniz?"

Değildim, 12 yıldır hiçte iyi olmamıştım.

"İ iyiyim." Sesim beni yalancı çıkarmak istermiş gibi titremişti.

"Neyin var, ağlıyor musun?"

Cevap veremeden annem içeri girdi.
"Bir daha eve bu kadar geç gelmeyeceksin."

Cevap vermeye kalmadan, ağladığımı gördü. Ufacık bi pişmanlık aradım gözlerinde, yoktu.
"Kes şu timsah göz yaşlarını, senden daha fazla nefret etmeme sebep oluyorsun."

Olmamalıydı, böyle olmamalıydı. Canım bu kadar yanmamalı. Hani alışmıştın Ahsen, beni üzemez diyordun ne oldu.

Çaresizce elimle göz yaşlarımı sildim. Kapıyı hırsla çekip çıktı. Ayaklarımın beni taşıyamadığı hissettiğimde yere çöktüm.
"Orada mısın?" Diye sordu güzel sesli adam. "Neler oldu?"

Cevap vermedim, verdiğim an çığlık atacaktım. İçimde ki ölü Ahsenin feryadıydı bu.

"Lütfen cevap ver."

Zar zor konuşmaya çalıştım. "Ben sizi rahatsız ettim kusura bakmayın, iyi geceler."

"Rica ediyorum kapatma, seni bu halde bırakmak istemiyorum. Lütfen anlat ne oldu."

Neyi anlatacaktım ki, her zamanki ağlama krizlerimden biriydi buda.
Bir insanın sürekli ağlamaya alışması ne kadar kötü bir şeydi.

"Annemle kavga ettim, iyiyim sorun yok." İçime kaçmış sesim bana hiç yardımcı olmuyordu. Tanımadığım birinin beni bu halde bilmesi ağırıma gitti.

"Güzel kız, şuan teksin değil mi?"

Ne zaman yanımda biri olmuştu ki? Ne zaman tek olmamıştım?

Görmese de kafamı salladım, "evet."

"Lütfen ağlama, bu lafları söyleyen gerçekten annen miydi?"

Senden nefret edenin annen mi diye soruyor.

Yüzüme bir kez daha vuran gerçekle tekrar ağlamaya başladım. İçeriye ses gitmesin diye başımı bacaklarıma gömdüm.

"Evet, benden nefret ettiğini söyleyen annemdi."

"Yanında olabilecek biri var mı? Tek kalmazsın."

"Benim yanımda hiç bir zaman biri olmadı."

Derin bir nefes aldığını duydum.

"Yalnız değilsin, bu gece ben yanındayım.

Yalnız değilsin

Yanındaydım

Bana mı demişti bunları. Gözlerim şaşkınlıkla açıldı. "Benim mi yanımdasın?"

"Evet," dedi. "Senin yanındayım."

Mutlu oldum, bir cümle ile o kadar mutlu oldum ki, artık mutluluktan ağlamaya başladım. Sanırım her halükarda ağlıyordum.

"Ağla yanındayım."

Mezarlığıma biri su döktü. O suya muhtaçmışım gibi hissettim. Yerden kalkıp yatağıma gittim. Battaniye mi kaldırıp altına girdim.

Annemin söyledikleri tekrar aklımı doldurdu.

"Teşekkür ederim. Başını daha fazla ağrıtmak istemiyorum. Kapatsam iyi olacak."

"Hayır yanımda ağla. Yanımda kal, tek olmanı istemiyorum."

Bunu beklemiş gibi akıttım gözyaşlarımı.

Sessizce dinledi ağlmamı, gerçekten dinlediğini biliyordum. Nasıl diye sormayın, buna inanmak istiyordum.

Ne kadar geçti bilmiyorum, ağlamam iç çekmeye döndü. Gözüm acıyordu.

"Orada mısın?"

Hemen cevap verdi,"buradayım."

"Bunu kimse yapmamıştı, teşekkür ederim."

"İyi misin?" Diye sordu şefkatli sesi.

Küçük bir tebessüm yerleştirdim yüzüme. "İyiyim. Daha fazla rahatsız etmek istemiyorum. İyi geceler."

"Yalnız hissettiğın an yanında olabilirim. İyi geceler güzel kız."

Arama sonlandı.

Bu gece yalnız değildim. Yanımda birisi vardı. Annem bile beni tek bırakmışken tanımadığım biri yanımda olmuştu.

Acıyan gözlerimi kapatıp kendimi uykuya teslim ettim.

******
Bende yanındayım küçük kızım.

Sevgiyle kalın...