O gece, hayatları sonsuza kadar değişti. Yara aldılar, acıdılar ve daha zalimleştiler...
"Bu kitap bu platformda bulunan diğer kitaplar gibi kusursuz karekterler ve özellikler taşımıyor. Herkesin karanlık bir yanı vardır ve bu kitapta fazlasıyla bun...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3.Bölüm: Düşmek
⭐️⭐️⭐️
"Niye çatıdan iniyorsunuz siz?" Kapıya dönük ifadem telaşa bürünürken derince yutkunmuştun. Ama biz eve girerken kimse yoktu ki burada. Telaşlı ifademi rahatlatmaya çalışarak birkaç saniye daha beklediğimde şüphelenmemesi için artık dönmek zorunda olduğumu anlayabiliyordum. Düşündükçe dönemeyeceğini anlayarak aniden arakama döndüğümde gözlerimin ilk odağı Selen olmuştu. O da abisine gizleyemediği bir telaşla bakıyor, ne yapacağını bilemiyor gibiydi. Ben zaten korkudan ne yapacağımı şaşırmıştım, şu an görmek istediğim en son kişilerden biriydi o. Gerçi bütün tanıdıklarımı görmek istemiyordum ama şu an karşımdaki insan çok dikkatliydi ve ne diyeceğimi, onu nasıl inandıracağım gerçekten bilmiyordum.
"Ş-şey abi burada kolyemi düşürmüşüm de geçerken uğrayım da bakayım dedim. Beren de yardım etti sağolsun." Diyerek son cümlesiyle bana bakan Selen'le içimin rahatladığını hissettim. Anı kurtarmakta- özellikle abisine karşı-oldukça iyi görünüyordu. Yağız abi kardeşine ifadesiz gözlerle bakıp sonra bal rengi gözlerini bana döndürmüştü. Sanki onaylamamı ister gibi bir bakış attığını hissettiğimde başımı hafifçe sallamıştım. Bir süre daha gözleri üzerimde dolandırdıktan sonra gözlerini tekrar kardeşine dikip konuştu.
"Niye gidiyorsunuz hemen o zaman, sadece çatıya baktınız, içeriye de bakın." Dediğinde gerçekten de haklıydı, hem çatıya bakmamıza hem de tüm evi dolaşmamamızı tuhaf bulmuştu. Durumumuz gerçekten biraz abes kaçıyordu ve bu yüzden onun aklındaki bu düşünceyi silmeliydik. Ben Hemen verecek bir cevap düşünürken Selen bana yandan bir bakış atmıştı.
"Bana telefon geldi de annem acilen çağırdı. Biz de aramayı keserek sonraya erteledik." Konuşmamla bana dönen gözleri sorgularcasına kısılırken hala bana bakıyordu. Bir şeyleri kafasında sorun etmiş gibi bir hali vardı, bu düşünceyle gözlerimi ondan kaçırma isteği hissettim. Selen'in ikimizde gezinen bakışları abisinde durduğunda, abisinin şüphelendiğini anlamıştı. Bu şüpheyi ortadan kaldırmak isteğini belli edercesine konuyu dağıtmaya çalıştı.
"Sen burda mıydın abi? Biz geldiğimizde kimse yoktu da." Selen abisine bakarak lafı çevirmeye çalışırken ben de ikisinin konuşmasından yararlanarak kapıya kadar yürümüştüm. Dışardan bakıldığında bu sıkıştırmadan kaçmaya çalışan biri gibi gözükebilirdim. Öyle de yapıyordum, Yağız abi cevap veremeyeceğim bir soru sormadan şuradan çıkabileyim diye. Yoksa cevap veremez ve daha çok şüpheye düşmesine sebep olurdum ve bu çok kötü olurdu.
"İçerdeydim, tıkırtıları duyunca bakıyım ,dedim." Yağız abi gözlerini Selenden çekip bana çevirirken gözlerimi kaçırmamaya çalışarak ona ufak bir tebessüm yolladım. Nasıl görünüyordum bilmiyorum ama yapabildiğimin en iyisini yapmaya çalışıyordum. "Siz, iyi misiniz, biraz garip duruyorsunuz sanki?" Diyerek ikimize cevap bekler bir şekilde bakarken gözlerim kısa bir an Selen'le kesiştikten sonra yağız abiye döndüm.
