ーokyanusun ortasında kaybolmuş bir su damlası,, luren

ー7, geri dön sevgilim.

ー2013, 21 Mayıs

Yukhei kaybolalı tam 4 ay olmuştu. yakında 4 ayı da geçecekti. gemi rotadan ayrıldığı günden beri Yukhei mesaj atmıyordu.

Şubattan beri Renjun, çinde kalıyordu. annesinin yanına gitmişti, bir süre de olsa. döndüğünde evine girmedi.

girmek istemedi. Sicheng ile kalmaya başladı, Sicheng eğlenceli birisiydi. Renjun ile ilgileniyordu.

Yukhei, telaşlanıyordu. Renjun'in haberi aldığına emindi, sevgilisi için çok endişeleniyordu.

kendisi için de öyle, sürekli gemide olaylar yaşanıyordu. yaşanan olaylar, daha da korkuya neden oluyordu.

kendi içinden, bir daha sefere çıkmayacağı hakkında yeminler ediyordu.

Renjun, her gün rutin olarak iskeleye gidiyordu. yolda Renjun'i gören herkes ona delici bakışlar atıyordu.

her gün, iskelede oturuyor ve hiçbir şey yapmadan öylece denizin dibine ya da ufuğa bakıyordu.

eve döndüğü zaman, aklına bir şey yatmıştı. Yukhei için her gün bir şiir ya da söz yazacaktı.

iskeleden döndüğünde kalemini titreyen eline aldı. yutkundu, aklına gelen şeyleri kağıda döktü.

'inci gözyaşlarımı görmüyorsun.
acımı görmüyorsun. umarım orada iyisindir.'

notun altına tarihi yazdı ve katlayıp kitapların yanına koydu. canı yanıyordu.

inci gözyaşlarını dindiremiyordu, Yukhei'iyi özlemişti. her şeyini. kokusunu, sesini, tenini, kendisine olan bakışını, gülüşünü.

sayamayacağı kadar şeyini özlemişti Renjun. beklemekten başka hiçbir şey yapamıyordu, bu onu deliye çeviriyordu.

günleri geçmiyordu, eğlencenin ne olduğunu unutmuştu. mutlu olmayı özlemişti. oturduğu sandalyeden kalktı.

sarıldığı kalın sweat'inde kayboluyordu neredeyse. odasından çıktı, evin içinde Sicheng'i aradı.

odasının aralık kapısından baktı, kapıyı çalıp içeriye girdi. Sicheng kitap okuyordu, Renjun minik adımlarla yatağında oturan Sicheng'in yanına gitti.

Sicheng anlamış olacak ki kollarını araladı. Renjun kollarının arasına yerleştiğinde örtüyü Renjun'in üzerini kapatacak şekilde çekti.

küçük bedene sıkıca sarıldı, sevdiği bir şarkıyı mırıldanmaya başladı. (medyada)

Anata no subete ga
Sana ait olan her şey

Ashita wo nakushite
yarınını kaybetti

Eien no naka wo samayotte iru yo
ve sonsuzluğun içinde kayboldu..

Sicheng, inci taneleri dökülen küçük bedenin daha fazla ağlamaması için sustu. parmaklarıyla gözyaşlarını sildi.

arkadaşını, kardeşi dediği kişiyi böyle görmekten nefret ediyordu. bazen de, bu mesleği seçen Yukhei'den nefret ediyordu.

geçen 4 ay boyunca Yukhei'den haber alamıyordu kimse, gelen haberler ise iç açıcı olmuyordu.

herkesin canı yanıyordu, ama en çok canı acıyan ve en çok inci tanesi döken Renjun oluyordu normal olarak.

Sicheng zorlukla Renjun'i kaldırdı, mutfağa gittiler beraber. mutfak sandalyesine oturttu Renjun'i.

dolaptan iki tane meyveli yoğurt çıkardı. orman meyveli yoğurdu açtı ve yanında kaşıkla Renjun'in önüne koydu.

zor da olsa Renjun'in mutlu olmasını sağlıyordu meyveli yoğurtlar, nedeni bilinmezdi.

Sicheng, Renjun'in karşısına oturdu ve kendi meyveli yoğurdundan yemeye başladı. Renjun, Sicheng'e ayak uydurdu.

Renjun, kaşığı bıraktı ve soğuk havaya aldırmadan balkona çıktı. yıldızlar gökyüzünde parlıyorlardı.

Renjun derin bir nefes aldı ve bağırdı. Yukhei'inin onu duymasını umdu.

'Geri dön sevgilim!'

meraba meraba, yb getirdim size

birkaç bölüm sonra bitireceğim sanırım ✊🏻

umarım beğenirsiniz, iyi okumalar dilerim. ayrıca, medyaya da çok aşığım.