ーokyanusun ortasında kaybolmuş bir su damlası,, luren

ー8, her şey bitmek üzere

ー2013, 04 Eylül

Renjun için hayat gerçekten bitmişti. intiharın eşiğine gelmişti, Yukhei'iyi düşünürken kendini yiyordu neredeyse.

Yukhei'inin Renjun'den farkı yoktu. kendisinden nefret ediyordu, küçüklüğünden beri bu mesleği isteyen kendinden.

günler günü kovaladı. Renjun artık değişmişti, hafif kilo almıştı ve boyu daha da kısa görünüyordu.

yaşlanmış gibiydi, çökmüştü. her gün defalarca haberleri kontrol ediyordu. Ağustos'ta her şeyi yapmayı bıraktı.

tuttuğu notları yaktı. küllerini iskeleden uçurdu, ağladı. her şey bitmişti onun için.

içindeki duygular her şeyi bastırıyordu, yaşama isteğini bile. Renjun neşeli birisiydi. o güne kadar.

birkaç ay öncesinde Renjun, kendisini öldürmeye kalkmıştı. yüksek binaların olduğu sokağa gitmişti.

Flashback -2 ay önce-

Renjun her şeyden bıkmış yürüyordu, geniş ve insan dolu sokakta. yüksek binaları izledi. hiçbir şey düşünmüyordu.

Yukhei'inin geleceği hakkında umudu sıfırdı artık, gelse de ne kadar mutlu olurlardı bilinmezdi.

Renjun, gördüğü en uzun binadan içeri girdi. sanki, hiçbir şey yokmuş ve arkadaşına gelmiş gibi.

10. kata kadar asansörle çıktı. asansör aynasında kendisine bakıyordu, zihni bomboştu.

4 kat daha yürüyerek çıktı çelimsiz bedeniyle. çatı katına geldi. kapıyı araladı ve çatıya çıktı. yüzüne esen soğuk rüzgara aldırmadı.

telefonuna baktı, Sicheng ve diğerlerinden gelen onlarca arama vardı. saate dikti gözlerini. '16.25'

dakikaları saymaya başladı. binanın kenarından aşağıya bakıyordu. iki dakika geçti. '16.27'

tam buçuk olduğunda, bırakacaktı kendisini. yoldan geçen insanlar anlayıp ona bağırmaya başlamışlardı. 'yapma, sana yardım ederiz!'

Renjun o anda gözlerinden akan yaşları sildi. Yukhei'iyi sevdiğini fısıldadı kendine, belki de duyduğunu düşündüğü Yukhei'iye.

gözyaşları durmadan akıyordu, Renjun telefonunu yanındaki betona bıraktı. gözlerini işleyen dakikaya çevirdi. '16.29'

saniyeler kalmıştı. her şeyi bitirecekti, kendini. Yukhei'iyi, arkadaşlarını, ailesini. her şeyi.

ya da Renjun öyle düşündü. saat '16.30' olmadan önce Johnny çatıya çoktan çıkmıştı.

Renjun'in yanına koşup kolundan tuttu ve çekti küçük bedeni. kollarını sıkıca sardı ve mırıldandı.

'Geminin sinyalleri bulundu diye bir şeyler söyleniyor, yapma yalvarırım Renjun. bizi bırakıp gitme.'

Renjun deli gibi ağlıyor, aynı zamanda karşısındaki bedenin kollarında saklanmaya çalışıyordu.

Johnny küçük bedeni kolları arasına sıkıca alırken çatıdan aşağıya indi. o günü orada olması hakkında azar yiyerek bitirdi Renjun.

Flashback end.

hayatından vazgeçmeyi göze alıyordu, yaşamaktan sıkılmıştı. hatırlıyordu, içine doğmuştu bir şeyler olacağı.

aylarca gelmesini bekledi Yukhei'inin. dönmedi. Renjun'in aklında sadece iki soru vardı.

'Ya öldüyse?' ya da 'ya beni unuttuysa?'

kendi sorularıyla kendini bitiriyordu. aynı şeyi yapmaya devam ederken odasına dalan Sungchan'ı izledi boğuk gözlerle.

'Toparlan Renjun! geminin konumu bulunmuş! kurtaracaklar onları!'

Renjun anlam verememiş şekilde Sungchan'ı izlemeye devam etti.

jeton aklına düştüğünde boğuk gözlerinden inci taneleri düşmeye başladı.

kalkıp Sungchan'a sarıldı, Renjun. aralarındaki boy farkı ona Yukhei'iyi hatırlattı. gülümsedi ve kardeşine sarıldı uzunca.

Yukhei, gelecekti. en azından Renjun onu bekleyecekti. gelsin istiyordu, sevgilisini özlemişti.

evinde artık yoğun kokusu yoktu. eskisi gibi neşe yoktu. Renjun yeniden çiçek açmak istedi.

çelimsiz bedeni daha fazla ayakta duramadığı için Sungchan onu yatağa oturttu ve yeniden sarıldı.

'Herkes sana söyledi, bak. Dedikleri oldu, Yukhei gelecek Renjun.'

Renjun hâlâ korkuyordu, Yukhei hâlâ kollarının arasında değildi. kokusu Renjun'in burnunda tütmüyordu.

'Ya gelmezse Sung? ya beni unuttuysa ve artık istemiyorsa?'

Sungchan sinirle Renjun'in omzunu sıktı ve Renjun'i rahatlatacak şeyler mırıldandı uzun oğlan.

İkisi de her şeyden uzaktı. Renjun, birkaç şeyden bi' haberdi her zamanki gibi. Yukhei yıkılmanın eşiğindeydi.

aklına Renjun'i getiriyordu, güzelliğini. şimdi nasıl olduğunu tahmin bile edemiyordu, aklına kötü tüm ihtimaller geliyordu.

ikisi de birbiri için hayattaydı hâlâ. ikisi de aşk ve tutkuları için hâlâ hayattaydı.

Medya benim çok severek dinlediğim ve bazen beni tüm sorunlarımdan arındıran bir şarkı.

Yb bu kadar geç gelmemeliydi, derslerimden dolayı yazmak aklımdan çıktı.

10. bölüm final olacak büyük ihtimalle.

iyi okumalar, umarım beğenirsiniz. 💕