ŞebSel Aşkı Küllenirse

Şebnem'in Çaresizliği

Şebnem: Selimm.
Selim: Konuşsak biraz?
Şebnem: Selim bak
Selim: Lütfen. Çok kısa?
Şebnem: İyi tamam gel... Selim sen içki mi içtin?
Selim: Biraz.
Şebnem: Niye?
Selim: Özledim.
Şebnem: Kimi?
Selim: Şaka mı yapıyorsun Şebnem?
Şebnem: Ne şakası yapıcam Selim? Hayatından çıkıyorum dedin çekip gittin. Sen gittin. Şimdi gelip özledim mi diyorsun?
Selim: Şebnem.. Ben çok pişmanım. Bak gerçekten ben o gün biraz içmiştim. Tamam sarhoş değildim ama seni onla görünce hem de bana söz vermişken ne bileyim. Çıldırdım işte.
Şebnem: Çıldır Selim çıldır. Beni Arda'nın yanında terkedip gittiğinde bende çıldırmıştım.
Selim:Şebnem bak ben çok üzgünüm.
Şebnem: Selim sana bir şey itiraf edeyim mi?
Selim: Dinliyorum.
Şebnem: Ben seni sevmiştim. Hayatımda ilk kez bir erkeğe bu kadar güvenmiştim. Ben hayatımda ilk kez sana aşık olmuştum. Selim benim tek sözüme inanır diye düşünürdüm. Ama yanılmışım.
Selim: Şebnem yapma böyle. Kıskandım seni. O gerizekalı Arda'dan kıskandım işte.
Şebnem: Başından beri gitmenden korktum Selim. Beni bırakıp gitmenden çocuk gibi korktum.
Ağlamaya başlamıştım. Selim önce gözyaşlarımı sildi. Sonra ellerimi tuttu.
Selim: Gitmedim ki Şebnem. Bak burdayım. Yanındayım.
Şebnem: Sen gittin Selim. Beni bırakıp gittin.
Selim: Şebnem affet beni. Bak lütfen. Ben seni seviyorum Şebnem. Aşığım ben sana. Seni tanığımdan beri sensiz yapamıyorum. Senden uzak kalamıyorum. Sen benden uzak olunca nefes alamıyorum.
Şebnem: Sen bana inanmıyorsun ki. Bana güvenmiyorsun. Bu şekilde devam edemeyiz Selim.
Selim: Bak ne desen haklısın. Sana inanmamakla eşşeklik ettim. Her ne olursa olsun sana inanmam gerekiyordu. Ne desen anında inanmam gerekiyordu.
Şebnem: Benim Arda'yı kendi isteğimle öpeceğime hem de seninle birlikteyken nasıl düşünebilirsin?
Selim: Ya tamam. Ben salağın önde gideniyim. Sana inanmadım. Havaalanında kalbini çok kırdım. Ama lütfen affet beni. Lütfen Şebnem?
Şebnem: Seni affettiğimde elime ne geçecek?
Selim: "Bir insanın hayatını kurtarmış olacaksın Şebnem Gürsoy."
Şebnem: Selimm.
Selim: "Lütfen Şebnem lütfen."  dedi ve gözlerinden birkaç damla yaş döküldü.
Selim: Sensiz yapamıyorum Şebnem. Seni görmediğim şu iki gün gerçekten kendimi boşlukta  hissettim. Bak şuan bana küssün ama yanımdasın barışmasan bile şuan bitmesin istiyorum.
Selim ağlarken o kadar masum görünüyordu ki. Daha fazla dayanamadım. Zaten ondan uzak kalamıyordum. Gözyaşlarını silip yanağını okşadım.
Şebnem: Bu kadar masum olmak zorundamısın?
Selim: Affettin mi?
Şebnem: Bir kaç şartla!
Selim: Söyleyeceğin her şeyi kabul edeceğim Şebnem. Yeter ki affet beni.
Şebnem: Bundan sonra bana inanacaksın Selim İnan!
Selim: Söz inanıcam Şebnem.
Şebnem: Ve bugünden sonra sadece benim yanımda ağlayacaksın.
Selim: O nedenmiş?
Şebnem: Ağlarken çok masum oluyorsun Selim. Ve senin bu masum halini sadece ben görmek istiyorum.
Selim: :) Tamam.
Selim yaklaştı ve sarıldı bana.
Selim: Çok özlemişim Şebnem.
Şebnem: Neyi?
Selim: Sana sarılmayı, kokunu, gözlerinin içine bakmayı. Kısaca seni.
Şebnem: Selimm.