ŞebSel Aşkı Küllenirse

Üçünüz Güzel Bir Tablo Oldunuz

Selim: Sen ve bebek. ☺
Şebnem: Çok mu hoşuna gitti sevgilim?
Selim: Hem de nasıl.
Şebnem: :) sevgilim sen Selin'i alda bende yiyecek bir şeyler hazırlıyım. Yoksa açlıktan ölücez.
Selin'i Selim'e bırakıp mutfağa geçtim.
Selim'in ağzından;
Şebnem Selin'i bana verip mutfağa geçti. Bebek Şebnem'in eline o kadar yakışıyordu ki. Ben bunları düşünürken telefonum çaldı. Çocuklar geliyormuş. (Arada selim ve can bir şeyler konuşurlar ama bunu bölüm sonunda göreceksiniz hatta yeni bölümün başında.)
Selim: Sevgilim?
Şebnem: Efendim hayatım?
Selim: Canım çocuklar geliyomuş.
Şebnem: Tamam hayatım.
Şebnem'in ağzından;
On beş dakika sonra falan zil çaldı. Kesin Özgür çaldı zili. Uzuun uzuun. Tabi bu kadar çalmaya Selin uyandı. Hemen kucağıma alıp kapıyı açtım.
Özgür: Ohaaa. Siz ne ara-
Şebnem: Off Özgür saçma sapan konuşma ya geçin hadi.
Selim: Hoşgeldiniz abi geçin.
Can: Oo ayaklanmışsın kardeşim.
Selim: Öyle oldu kardeşim. İyiyim zaten ya.
Özgür: Ya bırak onu bunu. Bu çocuk?
Selim: Benim.
Özgür-Can-Kainat-Almila: Ne!?
Selim: Öyle işte.
Can: Abi saçmalama?
Şebnem: Tamam sevgilim. Biraz daha uzatırsak aralarından biri kalp krizi geçircek.
Kainat: Kuzum anlatın hadi.
Şebnem: Ya Müfit abinin arkadaşının kızı. İki gün biz bakıcaz.
Özgür: Ver bakiyim sevelim biraz.
Şebnem: Uyandı zaten sayende. O nasıl bir zil çalmaktı öyle ya?
Özgür: Ya aman ben nerden biliyim. Evde çocuk amann bebek olduğunu?
Şebnem: Aman sus be al sev bakalım.
Selin'i Özgür'e verdim. Mamasını yapmak için mutfağa geçtim. Ama Selin'in ağlamaya başladı. Mutfaktan takip ediyordum. Herkes kucağına alıp susturmaya çalışıyordu. Ama kimse başaramıyordu. Daha fazla ağlamasına dayanamadım. İçeri geçip Selin'i aldım.
Şebnem: Hayatım sen mamayı hazırlasana.
Selim: Tamam hayatım.
Selim mamayı getirdi. Selin' de kucağıma gelince başını omzuma koyup ağlamayı bırakmıştı.
Selim: Al hayatım.
Şebnem: Ordan önlüğüde atın bakiyim..
Can: Hayır burda iki saattir susturmaya çalıştık. Şebnem kucağına alır almaz sustu.
Selim: Bu bugün iki oldu. Ağladında Şebnem kucağına alır almaz kafasını Şebnem'in omzuna koyup susuyor.
Şebnem: Altınıda değiştirelim.
Selin'in altınıda değiştirdim. Sıra uyutmaya geldi. En zor iş.
Şebnem: Var mı bir gönüllü?
Kainat: Sallayalım kuzum.
Şebnem: Hiç sanmıyorum kucakta uyuyo sadece. Hadi Selim'cim bu görev sana düşüyor.
Selim: Tamam hayatım ver bakalım.
Selim yarım saatlik bir uğraştan sonra Selin'i uyutmayı başardı. Koltuğa bırakıyorduk ama her bıraktığımızda geri uyanıyodu. Mecburen uyuttuktan sonra kucağıma aldım. Selim'in yanına oturdum.
Almila: Şebnem.
Şebnem: Efendim canım?
Almila: Siz üçünüz böyle çok güzel bi tablo oldunuz.
Şebnem: ☺
Selim: ☺
Kainat: Evet kuzum. Şu halinizi bi görseniz.
Şebnem: Aman abartmayın canım.
Almila: Ne abartması ya az bile söylüyoruz. Şu güzelliğe bak. İkiniz yanyanasınız. Senin elinde güzel mi güzel bir bebek. Tam bir aile tablosu.
Selim: Tamam. Hazır herkes burdayken.
Şebnem: Noluyo hayatım?
Selim: Hayatım benim sana söylemem gereken bir şey var.
Şebnem: Neymiş o?
Selim: Şebnemm..