[‌‌SAVIOR]🌾

4🌾

برای بار هزارم به خودش برای خوردن اون همه گیلاس تو دانشگاه، لعنت فرستاد که نزدیک نیم ساعت میشد توی توالت بیمارستان وقتش رو گرفته بود.

_ تا منه خر باشم که دیگه با چیزای اسهال آور خودمو تا خرخره پر نکنم

شکمش مدام پیچ میزد . مطمئنا تاحالا جونمیون بهوش اومده بود و باید زود
سر و ته خودش رو میزد که از جاش بلند شه و بره بیرون

......

با کلی مکافات و استفاده از آب گرم و ریلکس درمانیی که تو نت سرچ کرده بود، تونست بعد ده دقیقه تلاش، به اون بلای گیلاسی، پایان بده و به طرف اتاق جونمیون راه بیوفته

از پشت شیشه اول نگاه کرد و فهمید حدسش درست بوده. جونمیون بیدار شده بود و روی تخت نشسته و تکیه داده بود و خیره، به دستش نگاه میکرد

معلوم نبود چی توی دستش میبینه که حتی نگاهش رو برای ثانیه ای ازش جدا نمیکنه

تق تقی به در زد و در رو نیملا باز کرد.طوری که جونمیون بتونه فقط سرش رو ببینه
_ آقا اجازه؟ میتونم بیام تو؟

جونمیون با دیدن چان شکه شد. مشخص بود که حتی فکرشم نمیکرد کسی که آوردتش بیمارستان، پارک چانیول باشه

چان با همون لبخند معروفش در رو کامل باز کرد و اومد تو اتاق
جونمیون متحیر لب زد: ت...تـو؟

_ من چی جونمیون؟
_ تو منو آوردی؟

_ نظر خودت چیه؟

جونمیون که بنظرش چان توی موده شوخی بود، اخم کرد: جواب منو بده

_ کمرت ناقص شده... اما...احیانا مغزتم آسیب دیده؟ خب وقتی فقط و فقط من اینجام نشونه چیه نظرت؟

جونمیون همچنان حس میکرد کم میدونه: یعنی تو منو اوردی؟

چان لایکی نشون داد و جونمیون سری به نشونه فهیمدن تکون داد

بعد یهو متحیرتر لب زد: تو اومدی تو خونــــم؟؟؟

خب این سکانسی بود که چان براش مضطرب میبود. از قبل هم احتمال میداد که جونمیون همچین سوالی ازش بپرسه واسه همین سعی کرد عادی جواب بده
_ آره

_ تو بیخود کردی! به چه حقی پاتو گذاشتی تو خونم؟ به چه حقی منو از اونجا آوری بیرون؟ کی بهت اجازه داد واردخونم شــی؟ هــــــــا؟؟

چان دستاش رو به نشونه تسلیم برد بالا _باشه بابا...همچین خونه خونه میکنی انگار چه تحفه ای هست حالا....

صدای جونمیون بالا رفت: تحفه ای هست یا نیست اونجا حریم شخصیه منه و تو حق نداشتی بیای تو!!!!

چان از داد جونمیون شکه شد. موضوع اینقدر هم دیگه جدی نبود که بخوان سرش دعوا بگیرن . درجا دروغی ساخت که ماجرا رو پایان بده