【girl you make
a fool of my heart】
❝𝘰𝘨𝘪𝘦ń 𝘱𝘰𝘤𝘩ł𝘢𝘯𝘪𝘢ł 𝘸𝘴𝘻𝘺𝘴𝘵𝘬𝘰. 𝘢 𝘵𝘦 𝘯𝘪𝘦𝘣𝘪𝘦𝘴𝘬𝘪𝘦 𝘱ł𝘰𝘮𝘪𝘦𝘯𝘪𝘦 𝘱𝘰𝘤𝘩ł𝘰𝘯ęł𝘺 𝘫𝘦𝘨𝘰 𝘤𝘪𝘢ł𝘰, 𝘴𝘦𝘳𝘤𝘦, 𝘶𝘮𝘺𝘴ł 𝘪 𝘥𝘶𝘴𝘻ę.❞
historia, gdzie ogień spotyka lód.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
𝙋𝙐𝙎𝙏𝙀 𝙊𝘾𝙕𝙔 wpatrywały się w biały, jasny sufit, doszukując się czegokolwiek, co miałoby jakikolwiek sens. Z cichym westchnieniem podniosłaś się do góry, aby jedynie spojrzeć na równie pustą ścianę. Materiał koszuli szpitalnej zwisał bezwładnie z twoich ramion, ale twoja skóra pozostawała zakryta przez białe kosmyki. Włosy ciążyły ci na głowie. W końcu nie były myte od bardzo dawna. Czas mijał bezlitośnie i jedyną stałą rzeczą był biały, pusty pokój. Tylko dzięki dźwiękom z miasta zza okna wiedziałaś, że mijają kolejne chwile.
— Pani [t.n.]? Dzień dobry — odezwała się miło jedna z pielęgniarek. Wychyliła się nieznacznie zza drzwi, po czym zamknęła je za sobą stopą, trzymając w ręku tackę. Uśmiechnęła się w twoją stronę i chociaż chciałaś jej odpowiedzieć tym samym, twoje usta po prostu nie były w stanie tego zrobić. — Jak się dzisiaj Pani czuje?
— Normalnie — odmruknęłaś, zerkając na bloki za oknem. Małe, ledwo widoczne osóbki przemieszczały się przed nimi, biegając radośnie w kółku. Przynajmniej one miały jakąkolwiek zabawę w tym czasie.
— Hm... — rzuciła kobieta, zerkając w tę samą stronę co ty. Jasne słońce przedzierało się przez białe, gęste chmury, oświetlając ziemię na jasne, czyste kolory. Z cichym westchnięciem odłożyła na bok tackę, zdejmując z niej leki oraz posiłek. Nie odważyłaś się na niego spojrzeć, zdając sobie sprawę, że sama myśl o jedzeniu przyprawiała cię o mdłości.
Dla jakiejkolwiek atrakcji pielęgniarka włączyła wiszący na ścianie telewizor. Przełączyła na kanał z wiadomościami (chociaż wybór i tak nie był za duży) i przyjrzała się prezenterowi, zakładając ręce na klatce. Mimowolnie twój wzrok powędrował w stronę ekranu. Jak zwykle przekazywano jakieś bzdury. Nie przepadałaś za oglądaniem telewizji. Było to odurzające i ogłupiające. Wszystko, co przekazywali, miało na celu zmanipulować oglądających. Sposób przekazywania informacji mógł kompletnie zmienić ich znaczenie. Wystarczyło zamienić parę słów.
— Wszystko zostało już opłacone przez agencję. Z tego co słyszałam — rzuciła nagle kobieta, odwracając twoją uwagę od dźwięku przekazywanych wiadomości. Zerknęłaś na nią, podnosząc jedną brew. — Będzie mogła Pani opuścić szpital.
— Mogę to zrobić już dzisiaj? — zapytałaś prosto, ignorując zaskoczony wyraz twarzy pielęgniarki. Skrzywiła się nieznacznie, ale i tak zerknęła na dokumentację. Przejrzała wszystko uważnie i z rezygnacją kiwnęła głową.
