Pizza for president

23

"Tekerlekli sandalye neden?"

Jungkook bankın yanında duran tekerlekli sandalyesini aldı ve Lalisa'nın yanına doğru gelmeye başladı.

"Dediğim gibi bir hastalığım var ve buna damar sertliği deniyor. Bu durumu sana kısaca açıklamalıyım, değil mi?"

Lalisa sessizce başını salladı ve Jungkook'un yanına giderek sandalyesini açıp oturmasına yardım etti. Örtüsünü de üstüne örttükten sonra yavaşça kapıyı açıp dışarı çıktılar.

Jungkook bir süre havayı içine çekti ve gözlerini kapattı ama ardından hızlıca gözlerini açtı ve konuşmasına devam etti. Lalisa ile olan kısa zamanını dolu dolu geçirmek istiyordu.

"Küçük yaşta oluşmaya başlayan bir şey. Yetersiz beslenme ve vitamin eksikliği yüzünden oluyor. Bacaklarımda bir anda tüm his gidiyor ve ben yere yığılıyorum. Bir süre işlevleri geri gelmiyor, ne kadar süre olduğu değişiyor. Bazen günlerce oluyor bu. Bu yüzden yanımda her zaman tekerlekli sandalye taşıyorum. Ama eğer beni sırtında taşıyacaksan sandalyeyi bırakalım ve seninle yürüyeyim."

Lalisa elini Jungkook'un omzuna koydu ve bunun asla olmayacağını belli edercesine sıktı. Jungkook da güldü ve önüne bakmaya başladı.

Lalisa'ya bakmak istiyordu ama bunu yaparsa tuhaf bir ortam olacağını düşündüğünden yapmamak için kendini tutuyordu.

"Çok yorulursam eğer senin sandalyeden inip beni eve götürmen için çok yararlı bir alet bu. Kesinlikle şu an yanımızda kalmalı."

Jungkook gülümsedi ve Lalisa'ya baktı. Lalisa'nın da güldüğünü görünce gülümsemesi büyüdü.

"Gamzen var."

"Senin de öyle."

Jungkook, Lalisa'nın söylediği şeyle bir anda gülümsemeyi kesti ve boş gözlerle Lalisa'ya bakmaya başladı. Lalisa'nın gülümsemesi de yerini boş bir bakışa bıraktı. Ne olduğunu anlayamamıştı.

"Ben çok fazla gülmem bu yüzden gamzem olduğunu bilmiyordum. Duyunca şaşırdım sadece. Sorun yok, gülmeye devam et sen."

Lalisa gülmek yerine sadece kafasını salladı ve sürmeye devam etti.

"Jungkook."

Jungkook kafasını tekrar ona çevirdi ve bekledi. Ne diyeceğini tahmin etmeye çalışıyordu ama Lalisa'dan her zaman sıra dışı şeyler çıkıyordu.

"Sıkı tutun çünkü birazdan hızlanacağım ve bisikletlilerle yarışacağız. Çabuk sıkı tutun!"

Lalisa bunu dediği gibi bir anda koşmaya başladığında Jungkook hızlıca önüne döndü ve koltuğunun tutacaklarını tuttu. İkisi de sokakta çıldırmış gibi çığlık atıyorlar ve önlerine çıkanlara bağırıyorlardı.

Jungkook bu günü ölene kadar unutmayacağını biliyordu. Hatta öldükten sonra bile.