Pizza for president

43

Lalisa durdu ve Jungkook'a döndü. Ne diyeceğini merak ediyordu ve heyecanlanmıştı. Kendisinin de söylemesi gereken bir şeyler olduğu için heyecanı iyice çoğalmıştıve artık tutamayacağını düşünüyordu.

"Ben sana aşığım Lalisa. Biliyorum sevgilin var ve ondan hoşlanıyorsun ama sonuçta daha evlenmedin onunla. Bu yüzden hala şansım olduğunu düşünüyorum ve bu şansı asla mahvetmeyeceğim. Biraz hırslandım ve bu bana büyük bir güç veriyor. Seni o heriften çalacağım."

Jungkook kafasını önüne eğdi ve Lalisa'dan gelecek olan tepkiyi beklemeye başladı. Her şeyi saniyeler içinde itiraf etmişti ve utanmaya başlamıştı. Lalisa'nın sessizliği de ona hiç yardımcı olmuyordu.

"Jungkook..."

Jungkook yavaşça bakışlarını Lalisa'ya çevirdiğinde şok olmuştu. Lalisa ağlamaya başlamıştı ve elinde ona vereceği hediyeyi tutuyordu. Ne yapması gerektiğini bilmiyordu ama bir an önce ağlamasını durdurması gerektiğinin farkındaydı.

"Neden ağlıyorsun? O kadar mı kötü durum?"

Jungkook da ağlamak üzereydi ve bu ikisine de hiç yardımcı olmayacaktı. Onun ağlamasını durdurması gerekiyordu.

"Hayır, ondan değil. Ben sana yalan söyledim. Hoşlandığım biri ve sevgilim yoktu. Sadece sana bağlanmaktan korkuyordum. Bu yüzden her şeyi uydurdum. Onların hiçbiri gerçek değildi. Sana söylemek için çok uğraştım ama bir türlü kendime itiraf edemiyordum durumu. Çok özür dilerim Jungkook."

Jungkook duydukları karşısında rahatlamayla beraber üzüntü de hissetti. Ona yalan söylemesini kaldırabileceğini hiç düşünmemişti ve şimdi ne yapması gerektiğini bilmiyordu.

"Ödeşmiş olduk."

Lalisa ağlarken bir anda gülmeye başlamıştı ve Jungkook da ona eşlik etmişti. İkisinin birbirinden daha fazla ayrı kalmaması gerektiğini düşünüyordu. Lalisa olmadan hiçbir şey yapmak istemiyordu ama onunlayken kilometrelerce yürüyebileceğini düşünüyordu. Lalisa da aynı şekilde düşünüyordu ve içi de rahatlamıştı. Bir daha ona yalan söylemeyeceğine dair kendine bir söz vermişti.

"Peki o halde... şansım var mı?"

Lalisa elinin tersiyle gözyaşlarını sildi ve Jungkook'a gülümsedi. Jungkook bunun ne anlama geldiğini tam anlayamasa da iyi bir şey olduğunu düşünüyordu, daha çok umuyordu.

"Gel buraya turp kafa."

Lalisa kollarını açıp Jungkook'u kendine çektiğinde Jungkook ona hiç direnmedi ve onu göğsüne bastırdı. İlginç bir sarılmaydı, hatta onun ilk sarılmasıydı ama hoşuna da gitmişti. Saatlerce öyle durabileceğini düşünüyordu.

"Hediyeni görmek ister misin?"

Jungkook, Lalisa'yı göğsünden çekip kafasını salladı. Konuşarak bu anı bozmak istemiyordu, her an bu rüyadan uyanacağını düşünüyordu ve bu, onu korkutuyordu.

Lalisa elindeki hediyeyi Jungkook'a uzattı, Jungkook da aynı şekilde cebinde duran hediyeyi alıp Lalisa'ya verdi ve yavaşça hediyelerini açmaya başladılar.

"Bu gerçek olamaz değil mi?"