Kabanata 7

9.7K 321 204
                                    


I just can't help but to shine a smile while seating on my passenger seat and he's driving. Kinagat ko ang labi ko at pinanood ang kamay niyang manduhin ang gearstick ko. My hands move and tried to reach his hand.

He stiffened. Mabilis niyang tinaboy ang kamay ko nang lumapat ito sa taas ng kamay niya. Matalim niya akong tinignan sa tabi niya.

I smiled more and gave a light guffaw. "What? Hinipo ko lang kung malamig!"

"Stop it." malamig na sabi niya habang iniikot ang manibela ko.

I rolled my eyes and made a face. Tinignan ko sa side mirror ang sasakyan ni Hunter. I smirked and had an idea. I opened the window of my car. Nilabas ko ang ulo ko at nilingon ang sasakyan ni Hunter.

"Gianna," Rashid called and said something I didn't hear.

Bumalik ako sa loob. "Ha?"

"Sit properly. Ano ba?" iritado niyang sabi.

I frowned. "Hindi naman ako tatalon!" nilabas ko muli ang ulo ko at ngayon, medyo pati ang kalahating katawan.

I waved my hand to Hunter and giggled. Nakita ko ang nakangising mukha ni Hunter sa sasakyan niyang hindi tinted at luma. I guess that was the old poor car..

He waved his hand on his open window. I pointed at the inside, gesturing Rashid inside and stucked my tongue out to Hunter, like a kid trying to mock.

"Gianna, sit down!" parang kulog na boses ni Rashid at medyo bumagal ang sasakyan dahil sa kaniya. Tumatawa akong bumalik sa sasakyan ko.

My hair got messed because of it. Nagkatinginan kami. Madilim ang tingin niya sa akin at ang kamay ay sinusubukan akong abutin kanina. It landed beside my legs, touching a bit of my skin. I looked at it and glanced at him.

He immediately removed his hand. "Can you just stay still? Do you want us chased by cops?"

Sinarado ko ang bintana na parang isang bata matapos pagalitan ng ama.

"I was just trying to wave at Hunter," sabi ko na may konting tawa dahil sa ginawa kanina.

He peered at me with an upset brows. "Can that wait? Sana doon ka na lang sumakay."

"You said you'll drive me!".. crazy. But no, you already did, Rashid. Matagal na.

Iritado niyang binalingan ang kalsada. "Sana sinabi mong doon mo pala gusto. I can drive your car alone."

I raised my eyebrow and gave him a mocking smile. "Bakit ka galit? Selos ka? Gusto mo na ako?"

He didn't talk but his clenching jaw speaked to me. I craned my neck to annoy him more. Matalim niya akong tinignan kaya tumawa ako.

I stared at the window with a slight smirk. "Oh, I'm yours anyway, Rashid. No need to be jealous."

I heard him tss-ed. Nangiti pa ako lalo.

Sa isang hindi pamilyar na lugar ang pinuntahan namin. Stalls and shops are around yet I've never been here. Tinitigan ko ang tiyangge na maliit sa tabi at pinasadahan ng tingin ang mga paninda. Bags and hats since a seaside is near here.

Hunter smirked at me when he went down. Tinignan niya ang tinititigan ko. "That doesn't suit you. Rich kid." nanunuya ang huling mga salita niya.

Matalim ko siyang tinignan. "Shut up."

Tumatawa siyang iniwan ako.

My Prada bag doesn't really suite this place, I admit that. Ang dingding ng tattoo shop ay tintado ng mga vandals at may nakita pa akong bote ng alak sa tabi. I grimaced because of that.

Ace Of The Beauty (El Vicente Series #3) COMPLETED Where stories live. Discover now