Shadamy

_9_

"Sana tutunmadan önce bilmiyordum içinde bulunduğum dünyanın böylesine parlak olduğunu "
  
     Sabah güneşinin ışıltısı ile birlikte kelebeklerin rengarenk çiçeklerle uyumu çok hoştu. Yeni bir gün mucizeleriyle bekliyordu adeta, zor olsa da tekrar başlamak. Hayat bunu gerektiriyordu; Amy  okula yetişmeye çalışıyordu her ne kadar çok acele ederse o kadar çok sorun çıkıyordu , kulaklıklarını bulamıyordu, masayı yerli yerince toplamıştı dağınık bir ev demek ölüm demekti ama neredeydi bu kulaklıklar, bulamayacağını düşündü çantasına yöneldi o anda gözüne bir şey ilişti kulaklıklar dolabın üstündeydi buna sevindi onun heyecanından olacak olsa ki hareketlerini hızlandırdı gözüne hiç birşey görünmedi , kendini yerde bulunca afalladı  Halıya kenetlenmişti  ne olduğuna anlam veremedi ayağı sızlıyordu yerden kalkmaya çalıştı eliyle kendini destekleyerek oturur pozisyona geldi içinden ağlamak geliyordu korku panik heyecanı aynı anda yaşıyor olması bir İroniydi, okula mı ? Yetişecek yoksa bu ağrının bir çaresine mi ? Bakacaktı. Ayak başparmağı kanıyordu küçük parmakları kanasada en çok acıyı başparmağı veriyordu hemen ayağa kalktı topallayarak koridordaki acil durum kutusunu açtı sargı bezini aldı . Kendince iyi kötü bir sargı yaptı. İdare ederdi okula yetişmesi gerekiyordu çantasını aldı ayakkabılarını yarım yamalak giydi. Evine şimdilik veda ediyordu adımlarını hızlandırdırdı topallayarak koşuyordu her adımında ağrısı giderek artıyordu öğretmenlerin homurdanmasını duymak ya da öğrencilerin saçma düşüncelerine mağruz kalmak istemiyordu .
Daha da hızlandı okul görünmeye başlamıştı sevindi ama bir sorun vardı bahçede öğrenciler yoktu Amy aklında küçük bir hesaplama yaptıktan sonra ilk ders zilinin bir dakika civarları çalmış olabileceğini düşündü yetişebilirdi umudunun içinde büyüyen korkuyu görmemeye çalışıyordu,  okulun bahçesine girdi daha da hızlandı ellerini destek olarak kullandı merdivenlerden ayağının acısını duymamaya çalışarak çıktı. Sınıf kapısı oradaydı saçını düzeltti üstüne çeki düzen verdi terlediği aklına geldi parfümünü çantasında ki küçük gözden çıkardı. İnsanları rahatsız etmek istemiyordu gül kokusunu seviyordu zaten, hızlıca sıktı ve kapıyı çaldı öğretmen kapı sesi ile gözlerini Amy'e dikti , öğretmenin gözlerinin kızgınlığı ile karşılaşan Amy yere baktı üstündeki kötü enerjiyi atmak istedi öğretmen ise küstahça bir tavırla ;
- Ne o yine hangi bahanenin arkasına saklancaksın. Bir cevap beklercesine Amy 'e baktı ;
- Ş şşey ben sabah küçük bir kaza yaşadığım ayağımı burktum efendim.
Gözlüklerini düzeltti inanmadığı her hâlukarda belliydi;
-Boşversene gerçekten senin gibi bir öğrenci sadece bela olur nerdeyse hergün geç geliyorsun, geç yerine!
  Amy hafifçe öğretmenine dolu gözlerle baktı "Özürdilerim"        yerine geçti ,sınıfın bakışlarına maruz kalmak istemiyordu. İnce ruhlu olmak acıtıyordu kalbini herkese  hoşgörülü davranmak incitiyordu ruhunu ama hep kendisine kötü davranan insanların sevgi eksikliği vardır diye düşünüyordu hep. Yanında ki sıra arkadaşı Shadow bakışlarını Amy'e çevirdi onun açısından tuaf kızdı "bu kadar duygusal olamaz heralde" Amy kendine bakan Shadow'u farketti dolan gözlerini ondan kaçırdı yere odaklandı Shadow'un kendisine bakmadığına emin olduktan sonra başını hafifçe kaldırdı. Sınıfa tekrardan baktı ,arka sıra herzaman ki gibi ders dinlemiyordu. Blaze ise Crem ile ders konusunda birbirlerine soru soruyorlardı , Silver derse pür dikkat odaklanmıştı Tails 'ın ondan bir farkı yoktu. Genellikle o ikisi rekabet içindeydiler,Sınıf Amy'i unutmuştu ,Shadow'a çaktırmayan bakışlarla baktı Shadow ders dinliyormuş gibi görünse de başka şeylerle ilgileniyordu , elinde bir kalem bir defter vardı . İlk başlarda not tuttuğunu zannetsede iyice odaklanınca resim çizdiğini farketti, karakalem çalışmasına benziyordu ama ne çiziyordu. Amy ne çizdiğini öğrenmek istiyordu belli ki Shadow'un bu yeteneği vardı.
  " vay be bu çok havalı ve güzel "
Shadow Amy'i farketti kalemini durdurdu kafasını Amy'e çevirdi. İki büklüm olmuş olan Amy çok utandı resmi görmek için her hale girmişti. Shadow parmağı ile Amy'nin alnına hafifçe bastırarak geriye doğru itti.
-Kimse demedi mi ? Birinden izinsiz onun resmine bakamayacağını.
-Ah şey aslında şey...
  Amy nedeyeceğini bilemedi;
-"Hemen bişeyler bulmalıyım hadi hadi ah tamam"
-Çok yetenklisin bunu demek için resmine baktım evet evet o yüzden.
Amy'nin Utancından kıpkırmızı olmuş yüzüne baktı Amy hemen sahte gülümsemesini yaptı. Çok utanmıştı
  "Hadi ama neden zil çalmıyor çal çal hadi" daha fazla dayanamayacaktı bu kuşkulu bakışlarla, ve bir ses duydu zil çalmıştı. Amy hemen yerinden kalktı hızla uzaklaştı ordan, kendini dışarı attı "Ahhhhhh kurtuldum sanırım , ne garip biri bu çocuk ya beni geriyor anlamadım gitti şu çocuğu "
   Omzuna birinin dokunduğunu hissetti hemen arkasına döndü.
Rogue ve arkadaşları küçümser bakışlarıyla Amy'e bakıyorlardı ;
-Kızlar bir sorun mu? var .Bu soruyu beklermişcesine bakan Rogue hemen konuşmaya başladı;
- Bak tatlım senin derse sürekli geç gelmenden bıktık odak ve konsantrasyonumuzu bozuyorsun ve de (iğneleyici tavrını takındı ) seni her sabah sınıfın önünde rencide ediyorlar bu hangi öğretmen olursa olsun bıkmadın mı ?Senin adına utanıyorum değil mi ? Kızlar.
   Arkadaşları da onaylar biçiminde kafalarını salladılar
Amy ne diyeceğini bilememişti rencide olmak onunda hoşuna gitmiyordu elbet ama neden sürekli birileri onu eleştirip duruyordu kendisi kusursuz değildi bunu biliyordu. Bir insanın kalbini kırmak bu kadar kolay olmamalıydı.  Rogue tekrar Amy'nin dikkatini dağıttı eliyle Amy'nin saçına dokunup bir ucunu parmağı ile bukle yaparak gülmeye başladı * Ne demek istediğimizi anladın değil mi?* kızlar gülünce herkesin odağı oraya çevrilmişti. Amy utanarak çevreye baktı ,bazılarıda duymuştu bu konuşmayı , kafasını sağa çevirdiğinde Sonic'i gördü  Sally ona Amy'e bakıp birşeyler fısıldaşıyordu gülerek ,Sonic ise kafasını gülerek onaylarcasına sallıyordu.  O an bir boşluk hissetti kalbinde "Ve ben senin için bir hiçim hayatında, rüzgar gibi toz gibi tutamayacağım seni, kalbim her seferinde parçalanacak, ikimiz farklıyız biliyorum, Ben gülümsemene öldüm, sen ise ölmeme güldün, işte biz bu yüzden farklıyız "
   Gözleri dolmuştu koşar adımlarla oradan uzaklaştı , lavaboya gidip aynanın karşısında gözlerinden düşen yaşları sildi "tamam geçti sakin olmalıyım " saçını düzeltti  sahte gülümsemesini takındı, sınıfa gitti yerine oturdu herkes bir sonraki ders için hazırlanıyordu , oda kitaplarını çıkardı masasına koydu . Kulakları küçük fısıldaşmalara şahit oluyordu.  Amy'e gülen gözle bakan kişiler gittikçe çoğalıyordu 
^ Her sabah rencide oluyor bu kız , hiç bıkmadıki^

  ^ Zaten tuaf bir kız diğerleri gibi değil ^

^Küçük bir çocuk  gibi herşeye ağlıyor

^ Sanırım o zayıf ruhlu^
                  "Bazen kimse farketmesede kelimeler ruha saplanan bıçak gibidir"
      Sınıftan hatta okuldan uzaklaşmak istiyordu o an, ne kadar acımasızca dalga geçiyorlardı küçük hataları başa  kalkmak hoş muydu oysa.
Amy yanından gelen sesle irkildi ;
Artık sussanızda işinize baksanız
Rogue ordan atıldı;
Bu seni alakadar etmez! Sally ise;
Evet doğru işine baksana sen!
Derin bir iç çekerek;
-Bakın gereksiz kişilere hiç vaktim yoktur. Siz çok mu? Kusursuzsunuz  yoksa ben mi ?Bir avuç aptal görüyorum. Şimdi herkes işine!
   Amy şaşırmıştı boğazı düğümlemişti
Teşekkür etmeliydi,  Shadow sert tavrını takınarak Amy'nin omzuna elini koydu ;
-Boşver bu aptalları tek yaptıkları konuşmak, sen de bundan sonra ağızlarının payını vermeyi öğrenmelisin! kimse seni korumaz ona göre.
           _______Amy hiç birşey diyemedi ona teşekkür etmeliydi ama nasıl konuşamıyordu bile.

BlacKittyKawaii Yeniden dönmemi sağladığın için teşekkür ederim kitaba devam etmem için destek verdin._