Hepimiz bu sahnede bir oyuncuyduk ve yazılanı oynuyorduk.
Tercihlerimiz olduğunu zannedecek kadar da zavallıydık
Bir cinayeti çözmeye giderken, kasırganın kollarında toz olacağımızı bilmiyorduk.
Cover by- kapak tasarımı : @wattpadkapaktasarim @wbrun...
Kum saatinin her bir tanesi, ona muhtaç olacağımızı ince ince damarlarımıza sızdırıyordu.
İçinde olduğum kırmızı elbisenin sırıttığı harabe bir binadayım.
Rutubetin kalıntıları topuklu ayakkabımın altına hışırtılı bir ses bırakıyordu. Kırmızı elbise bedenime öylesine oturuyordu ki, gözlerim kırmızının rengine hâkim olmak için cayır cayır yanıyordu.
Sessizliğin hâkim olduğu boş arazi korkumu tetiklerken gözlerim çıkış kapısı aradı.
"Beni annemden ayırma!"
Boş arazide yankılanan acı dolu ses nefes borumu tıkarken, korkuyla gelen sese çevrildi kasılan bedenim. Rutubetin hâkim olduğu duvara sinmiş, kollarını bacaklarına sarmıştı küçük kız çocuğunun bedeni. Kanadığını düşündüğüm dizlerini hafifçe örten bukleli saçları, korkuyla dolan gözlerini ele verirken korkuyla yutkundum.
Burada olmamalıydı, burası tehlikeli bir yere benziyordu. Annesi neredeydi?
Beni annemden ayırma demişti. Tanıdığım biri de değildi bu kız çocuğu. Onu annesine nasıl götürebilirdim?
