Hepimiz bu sahnede bir oyuncuyduk ve yazılanı oynuyorduk.
Tercihlerimiz olduğunu zannedecek kadar da zavallıydık
Bir cinayeti çözmeye giderken, kasırganın kollarında toz olacağımızı bilmiyorduk.
Cover by- kapak tasarımı : @wattpadkapaktasarim @wbrun...
Yaşadıklarımız hayatımızı, kafamızı, bütün düzenimizi bozmuştu. Gerçekten de iki bin yirmi son golünü atıp gidiyordu. Her sene felaketlerin eşiğinden dönüyorduk ancak bu sene tam anlamıyla faciaydı. Yine de buna şükretmekten başka çarem yoktu. Evet Ömer ölmüştü ama yalnız değildim. Ölümü kabul etmekten başka şansım yoktu. Sahi neler yaşamıştım? Ömer'i kaybetmiştim, oyunu çıkarmıştık, Arsel hayatımıza girmişti ve nerdeyse katil oluyordum.
Ha bir de bunlar yetmezmiş gibi okulum dondurulmuştu. Yaşadığım durum okula intikal etmişti. Her şeyi raporuyla anlatıp vermişsem bile bu sene eğitime devam etmememin doğru olduğuna kanaat getirdiler.
Ben nasıl mıydım?
Ehehe bok gibi.
Bir hafta kendimi odaya kapatıp, deliler gibi ağladım. Okulumun kapısına gidecek yüzü bulamamıştım. Yine de bölüm arkadaşlarım beni yalnız bırakmamış ve bana destek olmuşlardı. Birlikte üçüncü sınıfa geçecektik... Bu burukluğu bu sene içimden asla atamayacaktım.
Barkın, Kerem ile tek kelime konuşmayıp yaşadığım evde kalıyordu. Her ne kadar Kerem'in eve gelmeyeceğini bilse bile gururuna söz geçirememiş ve bizde kalmaya karar vermişti. Ayşe Annem ve Vahit Amca bu yaşananlardan nasiplerini almışlardı. Barkın'ı eve dönmeye ikna etmek isterken kendileri Kerem'e bilenmiş ve vazgeçip evlerine dönmüşlerdi. Tabii ki Pamir'i yaralamamı farklı bir şekilde anlatmıştım ama Ayşe Annem de Vahit Amcam da salak olmadıklarından ötürü inanmamışlardı.
Barkın ile bu durumu konuşmak için her ağzımı açtığımda kendisi tarafından susturuluyordum. Arsel ile otoparktan beridir ne konuşuyoruz ne görüşüyoruz. Sosyal medyayı sık kullanmadığından ne yaptığını da bilmiyordum ama bu benim umurumda olmamalıydı.
Mikâil ben eve kapandığımda bana dolu dolu -komik olduğunu düşündüğü- moral gifleri, görüntüleri atıyor yılmadan bana gül emojileri yolluyordu. Mesela bana şans salatalığı diye bir gönderi atıp, beğenmemi söylüyordu. Sözde beğenirsem şans salatalığı benim dileğimi kabul edecekmiş... Dünyanın bütün hıyarlarını alırdım o zaman. Yine de hiçbir işe yaramamış olmasına rağmen çabası takdire şayandı.
Mikâil Kalaycı: (Gül emojisi)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
