Hepimiz bu sahnede bir oyuncuyduk ve yazılanı oynuyorduk.
Tercihlerimiz olduğunu zannedecek kadar da zavallıydık
Bir cinayeti çözmeye giderken, kasırganın kollarında toz olacağımızı bilmiyorduk.
Cover by- kapak tasarımı : @wattpadkapaktasarim @wbrun...
Ağıt; küçük bir çocuğun duyması gereken en son yakarıştır.
Ölüm; her salisede bir veda.
Veda;
Kimine göre kangren bacağı kesip atmaktır, kimine göre tek taraflı bir vedadır.
O zamanlar ölümün bendeki tanımı bu değildi.
Ölümün bende bir tanımı yoktu.
Çünkü ben ölümle hiç karşılaşmamıştım.
Annemden koparıldığımda bile ölüm olmadığını biliyordum sadece ondan ayrılmanın acısını taşıyordum.
Şu an düşündüğüm ne mi?
Bu oyuna kanmaya başından beri razıydık.
9 Kasım 2008
Bugünün gecesi olanlar olmuş bense bundan bir haberdim.
Üvey annemin ağlayışlarının içimde verdiği acıyı şu anda nefret ve kinle anacağımı o zamanlar bilemezdim.
İki koluna ona destek verircesine giren kardeşlerini ve başındaki şalının dağınık bir şekilde omzuna düşüşünü anımsıyorum.
Onun timsah gözyaşlarını döktüğünü bilmeden dişinin ağrısına üzüldüğüm bir geceydi.
O sabah acımasız bir gerçekle yüz yüze olduğumuzu bilmeden kardeşim ve benim giysilerimiz özene bezene giydirilmiş ve o despot kardeşinin karşısına oturtulmuştuk.
