11

15 1 0
                                    

Krzyk nie ustanie
Ogień rozpali nasze serca
Wypełni dusze
Wzniesie się ponad nami i Wami
I spali stary porządek świata
A na jego popiołach i gruzach zbudujemy nowy, który być może i też  spłonie
Lecz jak feniks odrodzi się na nowo
Musimy walczyć do końca
O nas i nasze życie
Dawno już się nie boję śmierci
Czymże jest śmierć, gdy tak naprawdę nie żyło się nigdy?

wiersze gorzkie niczym winoOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz