Ginger (And the Wizard Land)

CHAPTER 20

Chapter 20: I came for you, to save you

 Nasa maayos na pagiisip na si Gwydion.. At pwede ko na siya makausap ng maayos.

I was about to say it to Blaze but this woman infront of us talked again.

"may pumapatay"

Lumakas ang ihip ng hangin at tumayo ang mga balahibo ko. Akala ko maayos na? Akala ko once na nakapasok na kami ulit ay maliligtas ko na silang lahat ng walang takot na mararamdaman. Pero mali ako..Maling mali.

"Please nagmamakaawa ako ilabas niyo na ako dito" nagmamakaawa niyang sabi, kita ko ang takot sa mata niya habang lumilingon kung saaan saan habang naglalakas kami upang mahanap ang iba pang tao na nandito.

Makalipas ang ilang minuto tatlong magkakasamang tao ang nakasalubong namen, isang lalake dalawang babae. Ika ika na ang isang babae habang yung lalake ay duguan ang kaliwang kamay at yung isang babae din ay naliligo sa dugo niya na nanggagaling sa ulo.Lumapit kami pero umatras sila. 

"Were here to save you.." Blaze said, umaliwalas ang mukha ng lalake at dahang dahang lumapit sa amin.

Lima lang kaming kasali sa SF, nakita na namin ang mga hindi nakalabas na players. Si Gwydion na lang.

"Lima na tayo, pwede na tayong lumabas bago pa man tuluyang magsara ang pinto" ani nung iika ikang babae. Tumango ang si Blaze.

"We should go now"

No...Hindi pa pwede, kailangang pang mailigtas si Gwydion.

Nauna na silang maglakad at nilagpasan ako, nanatili akong nakatayo sa iisang spot. I saw Blaze na lumingong muli sa gawi ko. "What are you doin there? Lets go"

I shook my head. "No, mayroon pa akong ililigtas, save them Blaze"

"Ano ba yang iniisip mo?! Its damgeroud Ginger umaayos ka!" I shook my head again at tumingin sa mga taong nasa likod niya. "Take them out" I said as I ran papalayo sa kanila.Makakalabas naman sila dahil nasa loob ang susi at hindi iyon malolock unless ilolock nung may hawak ng key, which is me. Makakalabas sila kahit wala ako.

Bago sumikat ang araw, kailangang makalabas na ako dahil tuluyan ng mag sasar ang pinto. As I keep running through this big walls, I heard someone panting, sinundan ko ang pinanggalingan ng hininga at laking gulat kong makita ang isang wolf. Its a huge wolf! Nanghihina siya at tagaktak ang dugo galing sa kaniyang katawan. Nakita ko na mayroon siyang hiwa sa tagiliran. 

(listen to the song while reading this part to be more romantic)

Balak ko pa sanang lumapit ng may biglang humila sa kamay ko at niyakap ako ng mahigpit.I hugged him back when I smelled his clothe..Its him the reason why I'm here, Gwydion. He's here now hugging me tighly..Putting his lips on my forehead. Wala na akong naisip kundi siya. Siya na nasa harapan ko yakap yakap ako. I closed my eyes to avoid tearing. He's really here.

"You came" His sweet and soft voice I didnt hear in a few hours is finally back. Wala akong magawa kundi ang yakapin lang siya at ipikit ang mata. I dont know why am I like this right now. Why do I feel like im inlove...again?Everytime I'm seeing him hindi naman ako nakaramdam ng ganto, ayoko ngang niyayakap siya pero bakit ngayon parang ayoko ng kumalas? He waited for me, he knew I would come, he knew that I will not let him die here even tho he's annoying every morning. I dont want to assume that I like him, I will never like him. But right now I want to claim that hes only mine and I'm here to save him. But alam kong hindi pwede. 

Can I fall inlove again this way with you?

Kumalas ako sa yakap at humarap sakaniya. There he is smiling and looking at my eyes straightly his eyes are sparkling like a star, his lips are rosed up while his hands are locked in my hips, I saw a tears came out from his eye.

"Oh you miss me thats why you're tearing up?"He laughed, a kind of music i want to hear every time..everymorning, everytime, i close and open my eyes. 

"Im tearing because my suspicion was correct, now will you please hug me and never let go?" I did what he said. We were silently hugging each other. 

A few minutes siya na ang kumalas at hinawakan ang kamay ko. "We have to go" He said as he looked up the sky. Nakita ko na papalubog na buwan at palabas na ang araw. Kailangan na naming makalabas bago pa magumaga. He ran with me without letting go of my hand nagslowo lahat ng paligid ko habang pinapanood siyang natakbo na hawak ang kamay ko, is it still normal to felt this?He looked at me and smiled as he ran again, there it is again the butterflies in my tummy sana ay hindi na matapos ang gantong moment ko with him. As we ran lumalakas ang ihip ng hangin ay nagsasara na ang mga daanan ng maze. Kailangan na naming makalabas. 

"Awooooooooooooo"

"dang it, kailangan na nating bilisan. Can you run more faster?" He said habang walang pagod na takbo ng takbo. 

"Hindi ko na kaya Dion im getting tired!" H e stopped running for a while and said "Hope on" sabay tapik sa likod niya.

"sure ka?"

"yes i am! Make it fast magsasara na ang daanan at mahahabol tayo ng wolves!" I hope on his back and he ran fastly again. I can hear him panting every big steps his taking. Sa dami ng mga nakasalubong ko kanina siya lang yung walang gasgas o patak man lang ng dugo. Malinis pa din siya.

I looked behind us at laking gulat ko ng makita ang kumpulan na mga wolves na nasunod saamin habang sa likod nila ay ang mga daanang nagsasara, sunod akong lumigon sa langit. 

"Holy cat! Bilisan mo Gwydion papagising na ang araw!" 

"I cant freaking find the door!!" sigaw niya. 

"Your potential"

Naalala ko ang sinabi sa akin ni Blaze na potential. I tried closing my eyes and focused kung saan kami papunta.

"kanan"

"what?" He asked.

"Kung gusto mong makalabas sundan mo na lang ang sinasabi ko!" Kumanan siya at sinunod pa ang mga sumunod na sinabi ko. Kita ko na ang araw isang angat na lang ay tuluyan ng maguumaga at liliwanag, tuluyan na ding magsasara ang pinto. 

"We're here!" nasa harapan na namin ang nakintab na kulay asul na pintuan. Pero bago pa man kami makalabas ay nahablot agad ng isang wolf ang braso ko which made Gwydion dropped me. 

"Dioooooonn!!"

Sa isang iglap nagliwanag na ang lahat at nakita kong nakahandusay na ang mga wolf. I looked at him and I saw him holding a wand. "thank me later" He said as he guide me na tumayo at lumabas na.

Saktong paglabas namin ay ang pag umaga. Paghakbang namin sa labas ng maze ay naglaho na agad ang pinto.

"Gingeeerr!"  sigaw ni Blaze at niyakap ako. "I thought you wouldnt make it" He looked at the man besides me and excused his self. Nakita kong nandito ang mga naligtas namin, inantay nila ako...Napangiti na lang ako at humarap muli kay Gwydion.

"I saw your letter, I came for you..to save you" he smiled and hugged me.

"thank you"