Plans
Hindi ako mapakali habang nakaupo sa Suzuki Vitara ni Zuriel. Nasa backseat si Elisai at nasa passenger ako. Dadalhin ko sana ang kotse ko kaso tumanggi si Zuriel. Kinuha niya lang ang kid's car seat ni Elisai sa sasakyan ko at pinasakay na kami sa sasakyan niya.
Marahan ang takbo ng sasakyan na parang ingat na ingat siya. Napapasulyap tuloy ako sa kaniya sa tuwing tumitigil kami sa stop light. Seryoso at malalim ang tingin niya sa kalsada at paminsan minsang tumitingin sa rear view mirror para tingnan ang anak sa likod.
Nakatulog na si Elisai sa likod hawak ang kaniyang laruang batman.
"I missed four years of his life, Avis." I flinched at his sudden speaking.
Akala ko ay hindi na siya magsasalita. Parang ang lalim-lalim kasi ng iniisip niya kaya akala ko ay wala siyang balak na kausapin ako.
"Uhm." I cleared my throat. "Kilala ka niya." Mahinang saad ko.
Sumulyap siya sa akin pero ibinabalik pa rin ang tingin sa harap. Hinayaan niya akong magsalita.
"I showed him our pictures and videos back then. Pati iyong...iyong stolen shots mo sa phone ko." I shifted on my seat, uncomfortable of the weight of his gaze.
"Uh-huh." He nodded.
"Nakikita ka rin niya sa balita."
Pinanood ko ang pagbabago ng ekspresyon niya. Mula sa seryoso ay nagliwanag ang mukha niya pero agad rin iyong napawi.
"I can be with him if...if only I knew about him." He whispered the latter. "If only, I did not push you away." Bulong niya sa sarili pero narinig ko iyon.
Napabuntong hininga ako.
"I recorded him every week. I-I know this day would come." I informed, I sadly glance at him.
Noon kasi ay naisip ko na darating ang panahon na ipapakilala ko si Elisai kay Zuriel. That's why I came up with the plan to record him every week. Lahat ng first time ni Eli ay recorded on my video camera. I made sure that I captured every milestone he did, so Zuriel could watch it. And now, here we are.
He remained silent on his seat. Hanggang sa makarating kami sa bahay niya ay nanatili siyang tahimik. My heart is pounding so fast. Ano ang iniisip niya?
Napatingin ako sa bahay niya. It is a modern house. Karamihan ay pawang floor to ceiling glass ang dingding. The whole house is in rustic colors. Unang kita ko palang ay nagustuhan ko na ang disenyo. Maybe, this house is for his family?
He opened the door using his registered finger print. Sumunod ako sa kaniya habang buhat buhat niya ang tulog na si Elisai.
"Uh... Zuriel?" I called him.
Dumiretso kasi siya sa taas ng bahay kung saan sa palagay ko ang mga k'warto. Lumingon siya sa akin at nagtaas ng kilay.
"Uh... Dito rin ba ako matutulog?" I asked hesitantly.
"Where, then?" He asked back, sarcastically.
Napakamot ako sa batok ko. I don't think it is necessary for me to be here. In his house, exactly.
"Uuwi nalang ako." Mabilis kong saad.
Tuluyan na siyang humarap at naglakad palapit sa akin. I flinched when he pulled my wrist using his other free hand.
"Z-Zuriel!" Maang ko.
"You're sleeping here. In my room. With us." He spoke.
"Ha?" Naguguluhan ko lalong tanong.
Anong 'with us'?
In his room?
"Ha?" I asked again, eyes wide.
He sighed. "Nabibingi ka ba, Avis?" Tanong niya sa tono na tila nawawalan na ng pasensiya.
"I don't think that's... necessary, Engineer Sandoval." Pilit ko pang pinormal ang boses ko.
My heart is beating wild. Bakit parang gustong gusto ko itong nangyayari? Shit, am I getting crazy?
"Right." He smirked mockingly.
Tuloy siya sa paghila sa akin at tumigil lang sa isang malaking narra door. Which leads us to the master bedroom. His room.
"Call your Mom and brother. Tell them you'll stay here for a while." Utos niya.
He laid our son on his big king size bed. Hinaplos niya pa ang buhok nito at hinalikan ang noo.
"Sa guestroom ako..." I trailed while looking for my phone.
"No available room for you." Tanging saad niya at pumasok sa en suite toilet and bath.
My jaw literally dropped.
Why is it so fast? I didn't expect it to be like this!
Sa huli ay matamlay kong tinawagan ang kapatid ko.
"Kuya..." I greeted in a tired tone.
"This isn't the tone I was expecting, sis!" Maligayang salubong niya sa tawag ko.
My eyes narrowed. "You purposely did this?!"
Narinig ko ang halakhak niya mula sa kabilang linya.
"It's the right time, sis. 'Tsaka hinahanap na ni Eli si Daddy niya." He said promptly.
Napakurap kurap ako. "Pinadala ko ang gamit niyo ni Eli diyan. No need to thank me, little sister." He added.
"Kuya!" I groaned annoyingly to him.
I surrendered on my brother. He's literally selling me out! Parang hindi ako iyong kapatid niya, ah! Traitor!
"Sana babae naman ang susunod kong pamangkin, Avis." He said in a singsong voice.
I facepalm my face. Hindi ko alam kung bakit ganito kasaya si Kuya na narito kami sa puder ni Zuriel. Samantalang noon ay laging masama ang tingin niya sa tuwing nakikita kaming magkasama ni Zuriel! What did Zuriel do to gain his trust?
"Your clothes are upstairs." Si Zuriel.
Bihis na siya at tumutulo pa ang tubig mula sa buhok niya ng makita ko. He's wearing a gray shirt and sweatpants. His clothes fits on his masculine body. Parang mas tumangkad siya at mas naging lean ang katawan niya kaysa sa huling pagkakaalala. Even his face looks more mature. Bagay sa kan'ya iyong facial hair.
Can I caressed those?
"Magbibihis ako." Mabilis kong pahayag at umakyat ulit sa k'warto niya.
Nagshower ako at matapos magbihis ay lumabas ulit. Balak kong maghanap ng spare room. No way that I'm sleeping with him! Ayokong matukso sa kan'ya, base sa nakaraan ay mabilis akong matukso. Pero I passed that. After five years, I never got laid. Kahit boyfriend ay wala. Hindi ako makawala sa mundo ko kay Zuriel.
Every day I am thinking about him. I am wondering what he become, what he is doing, and if he's already got a girlfriend or worst, married.
Sa tingin ko naman ay wala dahil hindi siya papayag na tumuloy kami rito kung meron nga, right?
Iginala ko ang tingin sa bahay. The whole house looks bare. Konti lang ang disenyo at walang pictures or painting. But it doesn't make the house less grand and beautiful.
"Where do you think you're going?" Zuriel's voice echoed in the hallway.
