My Bully Rapist

CHAPTER 7

Dalawang araw hindi muna ako pinapapasok ni mama dahil sobra akong natatakot at sa dalawang araw na yun lagi nalang akong nakatulala.
.
.
.
At ngayong araw nato na pagdesisyonan ko ng pumasok muna.

"Papasok ka na ba talaga anak?" Nag- aalalang sabi ni mama.

"Opo ma, iiwasan ko nalang po siya. Ingat po kayo dito." Ngumiti ako kay mama ng pilit, kahit alam kong walang kasigaraduhang kung maiiwasan ko talaga siya.

At nangmatapos na ang klase ko pumunta na muna ako sa library, dahil ito lang naman ang pinupuntahan ko tuwing natatapos na ang klase, kukuha na sana ako ng libro ng may biglang may humawak sa bewang ko, sisigaw na sana ako.

"Hi babe, I miss you, are you avoiding me, hmm? " sabi nito habang inaamoy ang buhok ko.

Nangingining naman ako ng makompirma ko kung sino to. Pilit kung kinakalas ang paghahawak niya sa bewang ko kaso lalo niya lang hinihigpitan.

"P-Please t-tigilan mo na ko." Naluluhang sabi ko. Bigla naman niya akong pinaharap sakanya.

"Aww, my babe is crying. Di pa nga tayo nagsisimula." Kunwaring nag aalala niyang sabi habang pinupunasan ang mga luha ko.

"Bakit mo ba saken ginagawa to. Wala naman akong atraso sayo?" Di ko na mapigilang masampal siya sa galit.

Nabaling pakaliwa ang kanyang mukha, ngunit imbes na magalit bigla nalang siyang ngumisi saken ng nakakatakot.

"Lumalaban ka na ah? Tignan natin kung hanggang saan ang tapang mo?" Pakasabi niya nun bigal nalang niya akong hinalikan ng marahas at pilit pinapasok ang kanyang dila sa aking bibig.

"Ahh, Fuck you're so sweet, akin ka lang." Sensual na sabi nito sa pagitan ng paghahalik niya sakin.

Nang makahanap ako ng tiempo tinuhuran ko siya sa pagkalalake niya kaya namilipit siya sa sakit, at hindi na ako nagsayang ng oras kumaripas na agad ako ng takbo.

------

"Fuck you mia, kala mo makakatakas ka sakin ng ganun ganun lang." Sigaw ni dean ng matapos siya mamilipit sa sakit.

Ngumisi naman ito ng nakakatakot.

"Well, Let's see. You want a game, then pagbibigyan kita. Let's play a game babe." Parang nababaliw na saad ni dean sa sarili habang may nakapaskil na ngisi sa kanyang labi.

-------

Nangmatapos na ang klase ko, umuwi agad ako sa bahay nagulat na lang ako ng madatnan ko ang bahay namen na sobrang kalat. Agad akong tinawag ni mama.

"Anak kailangan na nating umalis, magimpake ka na bilis." Natatarantang sabi ni mama.

"M-Ma bakit ganito ang bahay?" Naguguluhan ako.

"Anak makinig ka saken ha? kailangan na nateng umalis, may mga dumating na tauhan niya dito kanina hinahanap ka. Kukunin ka na niya saken kaya umalis na tayo bilis." Nang matukoy ko kung ano ang sinasabi ni mama, agad-agad akong umakyat sa taas at nag impake ng mga damit.

Pagkalabas namen ng bahay ay agad kami humanap ng masasakyan.
.
.
.
Habang nasa taxi kami, hindi ako mapakali parang sasabog ang kaba sa aking dibdib ng mapansin ang kotse na kanina pa kami sinusundan.

"Manong pakibilisan nalang po may humahabol po saten." Naluluha kong sabi dahil sa pagkakataranta.

Maya-maya hindi ko na nakita ang kotse na yun. pagkababa namin sa taxi agad kaming sumakay sa bus.

"Anak dun muna tayo sa tita mo ha? Sigurado naman akong hindi ka na niya mahahanap dun." Sabi ni mama napansin niya ata ang pagkakatulala ko, kaya napatango nalang ako.

Sana nga hindi na mag-krus ang landas namen dahil pang nangyare yun hindi ko na alam ang gagawin ko.