Its been a month. Hindi ko namalayan na December na pala. Orvhille visited me often just to have some bond with Eris. Minsan kasama niya pa si Oli. I and Oli has now in a good term. Mabait naman pala siya and very understanding. I and orvhille? May closure narin kami.
I let my feelings go and fade. Ayokong makasira ng relasyon. Ngayon pa? That they're engaged. I'm just happy for the both of them. We're friends!
"Ready kana?" tumango ako sa kanya bilang sagot.
We're now on our way sa lugar nila orvhille. His family doesn't know about Eris. Sabi niya magiging masaya daw sila. Nagpaiwan si Oli dahil may business meeting pa daw siya.
After an hour, nakarating din kami. Grabe, namiss ko dito. Parang kilan lang we're just pretending as couple. Nakakagulat na pagbalik namin, may anak na kami. Napangiti nalang ako ng mapait.
"Welcome home." bungad samin ni Obri. "Pauwi na sila nanay."
"I have a surprise." sambit ni orvhille.
Nilingon niya ako at kinuha si Eris. Tumabi naman ako sa kanya. Napansin kong nagulat si Obri at napatakip pa ito ng bibig. Napayuko naman ako. Ewan ko bigla akong nahiya.
"a-anak mo manong?"
"Mmm. Anak namin ng manang Glay mo."
Napaangat ako ng tingin. I raised my brow on him. Iba 'yung dating ng pagkakasabi niya.
"Kasal na kayo? Omg. Hindi ako invited manong? Grrr."
"Huminahon ka nga, oa mo."
"Manang, anong pangalan niya?"
"Eris." pormal kong sagot.
"pwede ko ba siyang mahawakan?" inabot ni orvhille si eris sa kapatid niya.
Kinuha niya ang gamit namin at niyaya ako papasok. Nasa sala si obri nilalaro ang anak ko. "omg, tita na ako hehe." natawa kami ni orvhille sa kapatid niya. Cool parin tulad ng manong niya.
Nang dumating ang parents niya, kinausap lang kami sa plano namin. Sabi naman ni orvhille ibibili nya kami ng sariling bahay. Ayaw ko nga sana pero nagpumilit siya.
8pm na at tulog na si Eris, sinamahan muna ni obri. Nandito kami ngayon sa tree house, namiss ko 'to.
"Dito nagsimula ang nararamdaman ko sayo." nagulat ako sa sinabi ni orvhille.
"t-talaga?"
"Mmm."
Hindi ko alam ang sasabihin ko. Awkward, shit!
"Bakit ka umalis?"
"hindi ko alam."
"kung mabubuntis ka, pananagutan naman kita e. You came late, kaya I'm sorry. Oli help me to forget you."
"Ayos lang." stupid, kahit hindi.
"Pinasan mo mag-isa 'to? Who helped you?"
"Kate. I resigned on my Job. Nung nanirahan ako sa thailand mahirap pero nakasanayan. I'm really sorry, maybe I was afraid back then."
"Yeah. Maybe you are."
"pero hindi ko naman ipagdadamot sayo si Eris."
"Thank you."
Sandali pa kaming natahimik haggang marinig ko ang buntong hininga niya. "I'm sorry for not being vocal with my feelings back then."
"me too."
Nakatingin lang ako sa kanya kaya nagulat ako ng bigla siyang lumingon sakin. "w-what do you mean?"
"I like you a lot...before."
"and I like you too. Akala ko hindi totoo 'yung nasa sulat mo. Na gusto mo 'ko. Ayokong maniwala dahil iniwan mo lang ako."
I can't take it anymore. I let out my cry. Lumapit siya sakin at hinalikan ako sa noo, napapikit ako sa ginawa niya.
"We're both sorry for not being vocal." usal niya pa. I open my eyes and stared at him. "our past bring me a lot of lesson and great experience."
"ikaw ang pinakamagandang nakaraan ko." usal ko din sa kanya.
"Pinagtagpo lang tayo pero hindi itinadhana."
"our love can never be get started and have a happy ending."
"but, Eris is the greatest gift of all."
Hinalikan niya ako sa labi kaya lalong bumuhos ang luha ko. He keep on wiping it while kissing me.
"Before we let go, I just want you to know that...I love you, Gladys. Even on our first met."
Napahagulhol ako ng iyak. Tss, kilan pa 'ko naging iyakin.
Tahimik kaming muli. Nagkatinginan lang kami ng bigla kaming may narinig na tugtog. "ano 'yun?"
"may grupo ng kabataan diyan sa susunod na bahay. May party ata sila."
"Mmm." nakinig lang kami ni orvhille sa mga kinakanta nila. Walang umiimik sa amin.
I recall when you said you've never leave me
But only one so much more than tiny whisper in my ears
There was heaven in my heart
I remember when you said that you would be here forever
Then you left without sayin' that your leaving
I was hurt and it really won't easy to forget yesterday
And afraid that you would stay
But then you come and oh so far away
Niyakap ko si orvhille at sinuklian niya din ako ng mahigpit na yakap. We let ourselves cry and I whisper on him that made him cry louder.
"I love you, 'til our heartaches end."
THE END
02 DECEMBER 2020
