"YOU'RE DEAD" (COMPLETED)

XLII- AYANA (Terrence's Death)

The following words, sentences and phrases may contain depictions of violence that may be upsetting for some readers.

Viewers/ readers discretion is highly advised.
__________

Under the starring night sky.

I see his figure moving, his sweats keep falling.

Can't stop smiling to know the timing is chill yet thrilling.

I can't stop thinking how to kill him.

Terrence is here in a mini basketball court, playing.

In the middle of the night, he's here holding a ball, dribbling.

Hindi niya ba alam na ikamamatay niya yang ginagawa niya?

Anyways, that's a good point.

Kasi somehow, ipinagpalit niya lang ang pagligtas ng buhay ko para maglaro ng basketball on that day.

I smirked.

Let me bring back the favor to him.

Patuloy parin niyang dini-dribble ang bolang kaniyang hawak habang ako'y unti-unting lumalapit sa kaniya.

Ng maramdaman niyang may ibang taong paparating, nilingon niya ang aking puwesto.

"Excuse me?" Tanong niya ng may litong ekspresyon sa mukha pero patuloy paring pinapasok ang bola sa ring.

Ng mai-shoot ito, huminto siya at tiningnan ako.

"Alam mo miss, delikado maglakad ng gabi sa kung saan-saan. Baka kung mapano ka, pasalamat ka ako to." Sambit niya habang may unting ngiti sa labi.

I smiled back "Can you teach me?"

His eyebows furrowed and asked "Huh?" kaya nginuso ko ang hawak niyang bola.

Saglit na nagtagal ang paningin niya sa hawak na bilugang bagay bago ibinalik sa akin ang tingin na may nakakalokong ngiti.

"Teka, type mo ba ako? Tapos ngayon ka lang nagkaroon ng lakas loob na lapitan ako? Sorry miss, pero wala sa isip ko yung ganyang mga bagay haha." sinabayan ko ang tawa niya.

"Type agad? 'Di ba pwedeng magpapaturo lang mag basketball?" Nawala ang ngiti niya tsaka tiningnan ako ng masinsinan.

"Bakit naman kita tuturuan? I don't know you, hindi ako bata pero patawad. I don’t talk to strangers." my lips twist a smile upon his feedback.

"Kanina mo pa po ako kinakausap, so basically you're now talking to a stranger." Bigla siyang napaisip sa sinabi ko, maybe he realized that I got it right and smiled sheepishly afterwards.

"Tsaka sigurado ka bang hindi mo ako kilala?"

"Ngayon lang kita nakita, so how would I know you?" He answered to my inquiry and continued playing basketball, disregarding me.

Bastos talaga ang lalaking to, well gusto niya sigurong suklian ko ang kabastusan niya.

Sinuyod ko ng tingin ang sementadong daan, naghahanap ng bagay na magagamit para sa kaniya since wala akong dalang weapon ngayong araw.

Ng huminto ang tingin sa isang di gaanong maliit na bato, pinulot ko ito at pinagmasdan ang gumagalaw niyang bulto.

Dapat ay matamaan ko ang kaniyang ulo, sapat lamang na masugatan at umagos ang kaunting dugo.