Anlatılmamış Gerçek • Taekook

Bölüm 1

Bölüm sonunda temsili resimler var🤭

"Prensim ava mı çıkıyorsunuz?"

Hademeler Prens Taehyung'un silahlarını takarken Kim Taehyung ciddi bir ifadeyle Komutan Juangı dinliyordu.

"Evet Juang askerlerin gelmesine gerek yok yalnız başıma gideceğim"

"Efendimiz en azından bir iki asker alsaydınız. Başınıza bir şey gelmesinden endişeleniyoruz"

"Yıllarca eğitim aldım Juang. Bu kadar eğitimden sonra askerlerle dolaşırsam adım ne olur sonra"

Juang nazikçe gülümseyerek cevapladı.

"Peki efendim lakin lütfen dikkat edin"

"Daha önce gitmediğim halkın konuştuğu şu ormana gitmek istiyorum. Hiç gitmemiştim"

"Amelda'nın çirkin oğlu efsanesi mi? Peki efendim. Lakin dikkat edin. Halk rivayetlerine göre Amelda'nın oğlu öyle çirkinmiş ki görenler kaçıyormuş"

Kim Taehyung Efsaneyi aramaya gitmiyordu bu saçmalıklarla uğraşamazdı.

"Palavra bunlar Juang. Pek fazla dinleme."

"Elbet efendim siz ne derseniz odur"

Juang hafifçe kafasını eğdi. O sırada hademelerde giydirmeyi bitirmişti

Kim Taehyung yavaşça atına bindi. Gitmeden önce Juanga haber verdi

"Babam merak etmesin. Kısa sürede geleceğim"

Juangın cevap vermesini beklemeden atını sürmeye başladı

"Dehhhh"

********************

-Amelda'nın çirkin oğlu-

Hayat hepimize adil davranmazdı.

Adınızı, gidecek yerinizi, kim olduğunuzu, bile bilmeyebilirdiniz.

Kişiliğimi bile bilmediğim bir dünyada,sadece insanların anlattığı kadar biliyorum kendimi.

Çirkin, suratsız, yalnız, korkak Amelda'nın oğlu.

Tek bildiğim annemin bir çiçekçi olduğu ve benim gayri-meşru bir çocuk olduğum.

İnsanlar bana utanç verici olduğumu, kimseye görünmemem gerektiğini söylediğinden beri kendimi bir kaleye kilitleyip maske takmaya başladım.

Yani 10 yıldır.

Tek yapabildiğim şey soğuk betonlarla çevrili olan kalemin penceresinde çiçeklerimi sevgiyle yetiştirebilmek.

İnsanlardan ümidim kalmadı. Bende sessiz canlılara hayat veriyorum.

Kale dışına sadece yemek gibi ihtiyaçlarım için çıkıyorum. Ama çok kalmadan hemen dönüyorum bu yüzden beni gören pek azdır

Yalnızlık bir süre canımı acıtsada, artık alıştığım için acıtmıyor. Aksine mutlu hissediyorum