Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
lewis capaldi - someone you loved
"YUTA BANA MESAJ ATMIŞ!"
"Ne bağırıyorsun kulağımın dibinde geri zekalı? Ne oluyor?"
Gördüğüm şey ile resmen koltuktan düşecek iken çığlık atmıştım. Uyuklayan Chae yerinden sıçramış ve huysuz yaşlılar gibi anlık panikle tepki göstermişti. Starbucks'ta oturmuş ders çalışıyorduk.
Eunbyul Taeyong ile ödevini yapmanın rahatlığıyla kahvesini yudumlarken, Kimya bölümünde okuyan benim biricik sarışınım Jieun önündeki formüllerle cebelleşiyor, Bilgisayar Mühendisliği okuduğu için yanından bilgisayarını ayırmayan Chae ise her şeyi salmış uyukluyordu.
Bu ölü ortamı dağıtan benim sesim olmuştu. Jieun sabırsızca konuştu, "Ee, ne demiş seninki? Konuşsana."
"Bilmiyorum. Daha mesajı açmadım."
Chae yorgun gözlerle bana bakmış ve ortaya atlamıştı. "Yemin ediyorum aptal bu kız, ne bağırıyorsun o zaman deli."
Kaşlarımı çatarken sinirle cevap vermiştim, "Kes sesini bir. Hem sen çalışsana oksijen israfı. Boşuna duruyor o bilgisayar orada."
Chae bana dil çıkarttı ve kafasını tekrar Eunbyul'un omzuna yaslayıp gözlerini kapattı.
"Yutalar buraya geliyor." dedim ve kafamı kızlara çevirdim. Eunbyul tek kaşını kaldırdığında devam ettim. "Benimle bir şey konuşacakmış."
Kızlar 'tamam' der gibi kafalarını salladılar ve önlerine döndüler. Ben ise heyecanlıydım. Ne söyleyecekti de buluşmak istemişti? Gözlerimi kapıya dikip gelmesini beklerken üzerime göz gezdirmiştim.
Koyu yeşil hoodiem bol ve uzundu. Altımda siyah mom jean ve ayağımda siyah bilekli converse marka ayakkabılarım vardı. Biyoloji çalıştığım için saçlarımı tepeden kalemle topuz yapmıştım. Her zamanki gibiydim.
