ÇARESİZ(TAMAMLANDI)✔ [kısa hikaye] (KİTAP OLUCAK)

Bölüm 2

Bütün apartman dairelerine bakmama rağmen hiç kimse yoktu sokaklarda tek başıma kimse var mı yok mu diye dolaşıyordum ama hiç kimse yoktu bu yokluk beni dahada sarsıyordu.Ailemin olamayışı , kimsenin bir anda ortadan kaybolması mantık dışıydı bir depremden dolayı bunlar olmamalıydı bence böyle olması hiçde doğru değil.

İçim içime sığmıyor ne yapmam gerektiğini bilmiyorum hani anı yaşayın derler ya anı yaşayamıyorum , yaşamak istemiyorum hayat bana nasıl bir oyun oynuyorsa beynim ve aklım bir çözüm yolu bulamıyor.

Hissetmem gereken korkuyu bile hissedemiyorum. Keşke okula gitmeye niyetlenmeseydim belki ailemin yanında olurdum metrodaki insanların karanlıkla kavuştuklarını görmezdim o karanlıkta o sesleri duymak , sarsıntıyı hissetmek ayrı bir acı vermişken şimdi bütün hislerimi , mantığımı kaybetmiş gibiyim.

Bana bir çare bana bir çözüm lazım , bir an önce bu çaresizlikten kurtulmam gerek.

Meraktan yanlızlıktan delirmek üzereydim. Ben ne yapıcam hiç bir fikrim yok. Acaba intihar etsem ne olur girdim işte bir çıkmaza.

İnsan aramalıyım belki vardır birileri yada bir ülkenin saldırısıdır bu bence öyle.

Tek tek apartmanlara bakmaya başladım bir yandanda kimse var mı? diye bağırıyordum acaba başka yerlere mi gitsem?

O an gözlerimi kapatıp etrafımda döndüm ve durdum gözlerimi açtığımda o yoldan gideceğime karar verdim.

Yürümeye başladım yürüdüm hep yürüdüm dualar ede ede yürüdüm Allah'ım yardım et diye yürüdüm nereye gittiğimi bilmeden hislerimle yürüdüm. Olaylardan sonra demiştim ne hissediyorum bilmiyorum ama şuan yürümem gerektiğini durmamam gerektiğini hissediyorum.

Akşam olmuştu işte en korktuğum an karanlıkta tek başıma kaldım kimseler yok. Gözyaşlarım akmaya başladi bile Allah'ım bir çıkış yolu göster ne olur.

O an öyle bağırdım ki bağırmaya devam ettim koşa koşa ve hiç yaşamak istemediklerime birşey daha eklendi.

Sokaklar da elektrik gitti. Sokak lambalarının ışıkları yok gitti işte. Kesin terk edildi buralar yine yanlızım işte.

Koşarak bağırmaya devam ettim. Kolumdan çekildim olamaz kolumda bir el gözümü açarsam hayır açmicam gözümü kolumdaki el gitti kesin bişey yapıcak açamıyorum korkudan.

-Deli misin nesin açsana gözünü, yemem seni.

Ne!!!!

×××××××××××××××××××××××××××××××××
Parmaklarınız yıldıza değebilir mi?

Bir söz bırakalım:

     
             "Görmek istediğim  sadece bir ışıktı
                            sadece...bir ışık.."