ÇARESİZ(TAMAMLANDI)✔ [kısa hikaye] (KİTAP OLUCAK)

Bölüm 10 (Final)

Gözlerimi açmamıştım ama tuhaf bi koku vardı gözlerimi hafif açtığımda gözüme ışık geldi kollarımın ve ayaklarımın bağlı olduğunu hissediyordum.

Sanırım çaresiz bir andayım yine.

Gözlerimi tamamen açtığımda.

Hiç karşılaşmak istemeyeceğim şeyler gördüm. Bir sürü ölü insan hepsi bir yere toplanmış bir arada duruyordu. Bunları kim neden yapmıştı neden bunaları yaşamak zorundayım.

Annem, babam ve kardeşim nerde? En önemlisi yaşıyorlar mı?

Ben bilmiyorum

Arkamda adım sesleri geliyordu. Kimsin sen dememe rağmen cevap gelmedi. Neden öldürdün neden diye sormama rağmen cevap hâlâ yoktu. Adım sesleri daha da yaklaştı elleri saçlarımı elledi bırak dedim ama bırakmadı bırak beni katil dedim bırakmadı.

Annem babam nerde dedim cevap yok artık bağırmaya başlamıştım. Ağlarken kendimden geçmiştim bana cevep vermiyordu o kim bilmiyordum.

Sorular sordum cevap vermedi konuşmadı bile. Sonra karşımdaki büyük kapı açıldı maskeli insanlar geldi ölü insanları taşıyıp götürmeye başladılar çok fazla ölü insan vardı.

Ne kadar garip hepimiz insanız yaşıyoruz , nefes alıyoruz , konuşuyoruz ama ölünce nefes alamıyoruz, konuşamıyoruz hissiziz artık ölü insan oluyoruz.

Çarem, artık düşünsemde aklıma ilk gelen çaresiz olduğum.

Ölü insanları hâlâ taşıyorlardı niye öldüler niye öldürüldüler ben niye öldürülmüyorum.

Arkamdaki kişi önüme geldi yüzünde maskesi vardı elini bana doğru uzattığında geri çekilmek istedim ama duvar buna izin vermedi.

Elini geriye uzatıp bıçak aldı. Sanırım ölüm zamanı bıçağı bedenim de dolaştırdı omuzlarıma gelince baskı uygulayıp orayı kanattı.

Bıçağı hızlı bir şekilde yukarı kaldırıp bana saplayacakken o an sadece gözleri kapatıp acıyı bekledim.

Bambaşka birşey oldu bedenim bedenler bedeni bir anda büyük bir sesle yerlere serildi.
Patlama sesleri duydum onun dışında ayağa kalkıp gitmek istedim ama kalkamadım.

Her yer yanıyordu şuan ve bende yanacaktım sanırım.

                                         💣

               👉🏻⭐👈🏻