ÇARESİZ(TAMAMLANDI)✔ [kısa hikaye] (KİTAP OLUCAK)

Bölüm 7

Hayat'dan devam

Çünkü yolunu kaybettin,beni kaybettin...
Yekta

Yekta'nın gelmeyeceğini kabullenmiştim gelmeyecekti biliyorum.

Burda saatlerce Yekta'yı beklemenin bir anlamı yoktu. Ayağa kalkabilirdim ben güçlüydüm kimseye ihtiyacım yoktu.

Duvardan destek alarak ayağa kalktım daha diğer ayağımı kaldıramadan düşmüştüm elim bir yere denk gelince reflesken onu kendime doğru çekmiştim tutunmak amacıyla ama öyle olmadı yine düştüm üstünde bulunduğum yer aşağı doğru düşmeye başladı bende onunla düşüyordum.

Yekta'dan artık ses gelmiyordu yada ben yine düşmenin şokunu yaşıyordum çünkü en dibe düşüyordum sanki çıktığım karanlık yere geri gidiyordum. Karanlığa alışmışım gibi yada yine mi karanlık dercesine içimden tekrar ediyordum ama tekrar etmem de kendimce bir saçmalıktı herşey saçmalık gibi geliyor.

Karanlık...

Sadece karanlık..

Saçma bir karanlık.

Üstünde bulunduğum beton aşağı doğru sert bir şekilde düşmüştü o an bilincimi kaybettim işte.

Belki kaybetmedim çünkü gözlerim kapandığında da karanlık. Gözlerim açıkkende karanlık her anım artık karanlık buna alışmalıyım.

Sanırım.

Gözlerimi açtım ama ne hareket ne de ses çıkarta bildim çünkü bedenim de çok ağrı vardı. Artık yeter demekten çok yoruldum başıma gelmeyen kalmadı artık daha ne gelecek gelmeli demekten de yoruldum.

Yekta

Artık ona güvenmiyorum ona güvenmiştim zaten burda bir tek o vardı yani sanırım. Aklıma bile  gelmemeli hayır gelmicek birdaha.

Şuan çok karanlıktı,

Belki gökyüzüne birdaha asla bakamicam.

Belki ailemi birdaha göremeyeceğim.

Belki başka zaman diyemeyeceğim çünkü zamanım bile olmaya bilir artık.

Nerde olduğumu bile bilmiyorum sadece  yerin dibindeyim işte bunu biliyorum.

Şansa çok inanırdım ama artık şans da ne diye gülüp geçiyorum bu olanlardan sonra.

Offf sanırım burda böyle hareketsiz bir şekilde yatmaya devam edicem kıpırdayamıyorum.

Ve sooon üç bölüm sonra BÜYÜK süprizle burdayımmm.
Şeyy👉🏻⭐👈🏻