Uyandığımda heryer karanlıktı. Saat'e baktığımda sabah olduğunu anlamıştım ama etraf niye böyle karanlıktı?
Yatağımdan kalkıp kapıya ilerledim. Kilidi açıp kızların odalarına baktım. İkisi de boştu. Banyolarına da bakmıştım ama hiçbir yerde yoktular.
Salona inip etrafa baktım ama görünürde hiç kimse yoktu. Evde tek miydim?
Şansımı deneyip evin içinde isimlerini bağırdım. Geri cevap alamadım. Ne kızlar vardı ne de diğerleri.
Dış kapıyı açıp uzaklaşmadan etrafa bakınmaya başladım. Yerde mermi vardı.
İçimde biryerlerde korkularım baş göstermeye başlamıştı. Şaka yaptıklarını düşünmeye başladım ve onlar çıkana kadar evde beklemeye karar verdim. Nasıl olsa bir süre sonra sıkılıp çıkarlardı.
2 SAAT SONRA
İki saattir ne gelen vardı ne de giden. Aklımı yokladım. Nereye gidebilirlerdi ki. Yoksa onları başka biryere mi kaçırmışlardı?!
Bu ihtimali aklımdan sildim çünkü kaçırmış olsalardı beni de kaçırırlardı.
Belki de Sehun'un bahsettiği canavarlar gelmiştir. Ya gelip onlara zarar vermişse. Düşüncelerim kalbimi sıkıştırıyordu.
Sonra bir anda aklıma Chanyeol'ler geldi. Belki onlar biliyordur nerede olduklarını.
Üstüme bir hırka alıp kapıdan çıktım. Yollar hiç tanıdık gelmiyordu. Kafama göre bir yöne doğru ilerlemeye başladım.
Dışarısı soğuktu ve eğer ki kaybolursam burada soğuktan ölebilirdim.
###
Kaç saat geçti bilmiyorum ama kaybolduğum kesindi. Akşam oldukça hava daha çok serinlemişti. Etrafa sis çökmüştü önümü zor görüyordum. Ve yürümekten yorulmuştum. Kendimi en yakınımdaki büyük kaya'nın yanına attım. Bacaklarımı kendime çekerek ısınmaya çalıştım.
Şimdi fark ediyordum da yer daha soğuktu. Ama oturmaktan başka seçeneğimde yoktu. Göz gözü görmüyordu. Sırtımı kaya'ya yaslayıp gözlerimi kapattım.
Ölmekten korkuyormuydum?
Evet. Delicesine korkuyordum.
Ellerim ve ayaklarım yavaş yavaş uyuşmaya başlamıştı. Hissediyordum.
Bilincin kapanmaya yakın vücudumu saran sıcak kollar hissetmiştim ama tepki verememiştim. Sonrası ise karanlıktı.
###
Sıcacıktı ve güvende hissediyordum. Nerede olduğumu bilmiyordum ama gözlerimi açmak da istemiyordum.
O kadar rahattı ki. Sonsuza kadar burada uyuyabilirdim.
"Sun-hi izin verirsen vücudumu geri alabilir miyim?"
Kaşlarımı çattım. Ne vücudun'dan bahsediyorlardı ayrıca benim ismim mi geçmişti orada?
Gözlerimi açıp etrafına baktım. Hayla karanlıktı. Gözlerimi yavaşça altıma indirdiğim de gördüğüm manzara şaşırmama neden olmuştu.
Tüm vücudum Chanyeol'un üzerindeydi ve ellerimle bacaklarım onun bedenini sarmıştım.
Olduğumuz pozisyonu düşününce yanaklarım hafiften kızarmaya başlamıştı.
Sonra ise kendimi hemen yan tarafa atmıştım. Demek ki bu kadar yumuşak gelmesinin sebebi buydu.
"Ş-şey özür dilerim. Ben bilerek yapmadım."
Yine olsa yine yapardın.
İç sesime göz devirerek bakışlarımı kaçırdım.
"Önemli değil de sen niye bu soğukta dışarıda oturuyordun?!"
Cümlesinin başında sakinken sonlara doğru sesi yükselmeye başlamıştı.
Gerçekten ben ne için çıkmıştım şimdi ne yapıyordum.
Kendimi toparlayıp bir hışımla yataktan kalktım.
"Kızlar onlar yoktu evde bende korktum. Neredeler bilmiyorum."
Gözlerim dolmuştu. Ağlamamak için kendimi sıkıyordum.
"Kızlar içeride istersen yanlarına gidelim."
Doğru duyup duymadığımı kontrol etmek adına söylediği cümleyi birkaç kere beynimde tekrarladım.
Eğer kulaklarımda sorun yoksa doğru duymuştum.
Chanyeol'u umursamadan içeriye koştum. O da peşimden gelmişti. İçeriye geçtiğimde herkes koltuklara yayılmış birşekilde oturuyordu.
Ne yani onlar başından beri burdamıydı?
################################
Uzun zaman sonra tekrar buradayım.
Aslında önceden yazıp atacaktım ama bazıları sağolsun yazma hevesimi kaçırdı.
Neyse bir sonraki bölümde görüşmek üzere.
Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
Sizi seviyorum.
################################
ŞİMDİ OKUDUĞUN
POWER #CHANYEOL#
Science Fiction"ERROR" "Saçma bir oyundan da bu beklenirdi zaten." Ama bilmiyordu ki o normal bir oyun değildi.
