criminal - /yoonmin/

9-"Bana istediğimi ver."

"Bana istediğimi ver."

...

"Ailen nasıl? Maddi durumları iyi mi? Sen ne olmak istiyorsun? Benim oğlum en iyilerine layık. Kaç çocuk istiyorsun? Jimin'in çocuk bakacağını pek düşünmüyorum, bence çok bir şey bekleme."

Kendime lanetler okuyordum.
Yoongi'yi eve getirmek tam bir hataydı. Babam onu saçma soruları ile kendince bir testten geçiriyordu ve Yoongi de bunların hepsine cevap veriyordu.

"Bundan bahsetmeyi pek sevmem ama maddi durumumuz gayet iyi. Ben babamın yerine geçmek istiyorum. Ve çocuk konusuna gelirsek, daha onu düşünmedim."

"Üzerindeki takım elbiseden belli maddi durumunun iyi olduğu."

"Baba yeter artık." Dememle ikisinin de bakışları bana dönmüştü.

Babam neden birdenbire böyle olmuştu? Gerçekten anlamıyordum.

Yoongi'nin elinden tutup, ayağa kalktım.
"Biz odama gidiyoruz ve bizim için kurabiye yaparsan sevinirim."

Benim babam, yemek yapmaya bayılırdı. Gerçekten çok hoşuna giderdi ve ondan bir şeyler istesem, her zaman mutlu olurdu.
Bu yüzden babamı oyalamak adına, ondan kurabiye istemiştim.

Ve tahmin ettiğim gibi Park Seokjin'in gözleri patlamıştı.
"Tamam ben hemen yaparım."
Demiş ve ayağa kalkıp, mutfağa gitmişti.

Bende sevgilimi odama götürmüştüm.
İlk defa girecekti ve ben tepkisini merak ediyordum.

"Odan, tamamen sen gibi kokuyor. Kokuna bayılıyorum, jimin-ah." Demesiyle, azıcık utanmıştım.
Ama aynı zamanda da sevinmiştim.
Beni övmesi, gururumu okşuyordu.

"Bende senin kokunu seviyorum."

Bana dönüp, güzelce bakmıştı. O bakışlarını o kadar çok seviyordum ki size anlatamazdım.
Beni dünyanın en mükemmel insanı gibi hissettiriyordu.

"Baban, birlikte uyumamıza izin verir mi?"

"Saat geç oldu, yüksek ihtimal seni göndermez ama birlikte uyur muyuz, bilmiyorum."

"Baban harika birisi."

"Evet, öyle."

Ve bir sessizlik olmuştu. Yatağıma oturmuş ve onun odama bakmasını izlemiştim.
Avuç içlerim terliyordu. Benim odama ilk defa bir alfa girmişti ve o kişi sevgilimdi.

Çalışma masama ilerlemiş ve oradaki küçüklük fotoğrafımı eline almıştı.
Ben, annem ve babamın olduğu tek fotoğraftı o.
"Güzelliğini, annenden almışsın."

Annem, benim hassas noktamdı.
Onu erken yaşta kaybetmiştim ve onun yokluğunu her yerde hissetmiştim.
Öğretmen, anneniz size terbiye vermiyor mu diye bize kızdığında ya da birisi çocuk bile yetiştirememiş dediğinde, ben sadece oturup ağlardım.

Ayağa kalktım ve onun yanına gittim.
Elindeki fotoğrafı alıp, baş parmağım ile annemin olduğu yeri okşadım.
"Keşke annemle de tanışabilseydin."