criminal - /yoonmin/

8-"Kalbinden öperim seni, hiçbir şeyin kalmaz."

"Kalbinden öperim seni, hiçbir şeyin kalmaz."

...

Kamp sonunda bitmiş ve biz eve gelmiştik. Ne kadar güzel bir yer olsa da sonunda evime geldiğim için seviniyordum.
Geldiğim gibi babamı aramıştım ve o, ilk defa evde değildi.
Elimi telefona atmıştım ve onu aramıştım. Defalarca kez aramama rağmen ulaşamamıştım.

İşinin olduğunu düşünüp, onu aramayı kesmiştim.
Güzelce duş almış ve Yoongi'yi düşünmüş, ardından kendimi yatağa atmıştım.
Yüzümü bir gülümseme kaplamıştı.
Biz sevgili olmuştuk ve onun, bana ait olma hissi bambaşkaydı.

Telefonum çaldığında, hızla yattığım yerden kalktım.
Masadan aldığım gibi cevapla kısmına basıp, aramayı açtım.

"Oğlum, ben duymamışım telefonu. Çok özür dilerim. Geldin mi eve? Dünden kalan yemekler vardı. Isıt ye hemen. Ben uzaktayım biraz, geç gelirim. Beni bekleme."

"Baba sakin ol. Sen geç kalmazdın, ne oldu sana?"

"Ben istifa ettim ve sonra birisiyle tanıştım. Onunla sohbet ettik işte."
Heyecanla konuşmaya devam ettim.
"Kim o?"

"Kim Namjoon isminde birisi. Neyse, Park Seokjin asla birisine hesap vermez. Yemeğini yemeyi unutma, görüşürüz."
Hızla kapatmıştı telefonu.
Kim Namjoon mu? Acaba o kimdi?

Karnım guruldadığında, mutfağa gidip yemekleri ısırmıştım.
Afiyetle yemiş ve sonra ortalığı toparlamıştım.
Salona geçip, öylesine bir kanal açıp telefonumu elime aldım.

Yoongi'den bir mesaj yoktu.

Dudaklarımı büzerek, telefonu kapattım. Acaba ilk günlerden beni unutur muydu?

Saçmalama Jimin.

Neden onun mesaj atmasını bekliyordum ki? Hatta mesajı bırak. Onu aramalıyım.

Telefonu yeniden açıp, onun numarasını tuşladım.
Telefon çalmaya başladığında, heyecanlandığımı hissediyordum.
Ve onu kısa bir sürede çok özlediğimi.
Kendini bana çok alıştırmıştı.

Telefon hâlâ çalarken, neden açmasının bu kadar uzun sürdüğünü düşünüyordum.

İşi vardır. İşi vardır değil mi?

Kötü düşünme, Park. Sakın kötü düşünme ve bu güzel ilişkiyi mahvetme.

Birden telefon açıldığında, kalbim hızla atmaya başlamıştı.
"Neden sürekli arıyorsunuz? Nişanlım rahatsız oluyor."

Duyduğum bir kız sesi ve dedikleriyle, donmuştum.

Nişanlım?

"Konuşmayacaksanız neden arıyorsunuz ki? Sende nişanlımın peşinde gezen o sapıklardan mısın yoksa?"

"Cevap versene."

"B-ben özür dilerim." Demiş ve telefonu hızla kapatmıştım.
Daha demin hızla atan kalbim, şu an acıyla atıyordu.