İnsanlarla dalga geçmek için girdiğim sohbet sitesinde işler hiç de dalga geçmek istediğim gibi olmayacaktı.
Hayattan tam benim gibi kopuk birini bulmuş beni kendi hayatımın enkazından kurtarsın diye yardım istemiştim. Fakat onunda bir kuralı vardı...
selam 2.bölümle geldim ♥️ yorum ve yıldıza basmayı unutma 🥺
beni wattpad'de takip etmeyi unutmayın olur mu panoma uğrayıp yazmaya çekinmeyin 🥺
Instagram: hazalabaa beni buradan takip etmenizi isteyeceğim çünkü Wattpad açılana kadarkitapalrımla ilgili tüm haberleri ınstagramdan veriyorum ♥️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üç kere üst üste okuduğum paragrafla cebelleşmeyi bırakarak kalemi test kitabımın üstüne fırlattım. Köşede ekranı durmadan yanıp sönen telefonumu almak için uzandım.
Ekran sınıf üyelerinden oluşan ve aynı sıfıra okuduğum kız grubumdan gelen mesajlarla doluydu ve hepsi birer saçmalıktan ibaretti.
Bacaklarımı kendime çekerek telefonu parmaklarımın arasında sıktım. Her gün konuşacak bir konu her gün bir başkasının arkasından atıp tutacak konu bulabiliyorlardı.
İşin kötü tarafıysa böyle kötü insanlar olduklarına rağmen susmak zorunda oluşumdu. Koca sınıftaki herkes birbirinin aynısıydı.
Hepsi birbirinin ardından konuşuyor, kavga ediyorlar ertesi günse hiçbir şey olmamış gibi yollarına devam ediyorlardı.
Evdeki baskı dayanamayacağım seviyelere kadar ulaşmasa kızlarla tek tük bile konuşmayacaktım.
Deniz: Geçen ki buluşmaya da iyi ki çağırmamışız yoksa kendimi arabaların önüne atmak zorunda kalırdım.
Nazlı: Çağırsak sanki gelirdi. Hayır haspam bizi mi beğenmiyor?
Başımdan aşağıya kaynar sular dökülmüş gibi hissederken kalbim her defasında daha fazla kırılamazmışçasına çatlarken soluğumu tuttum.
Nazlı: Lan
Nazlı: Dur yazma sakın
Nazlı: Yanlış gruba yazdık
Deniz: Ders çalışıyordur görmemiştir çabuk sil hepsini
Sonunda kimden bahsettiklerini anladığımda kollarımı dizlerimin üzerinde birleştirdim ve çenemi kollarımın üzerine koydum.
