Bugün çok mutluyum ve sabırsızım neden mi , çünkü yarın sabah erkenden uçakla İstanbul'a gidiceğiz orada bir evimiz vardı zaten küçükken orada doğup büyümüşüm.
Tatil bitti bitecek . Şimdi ise eşyalarımı hazırlıyorum bavulları filan . Kıyafet seçimlerimi önemserim tabikide , şakamı bu , boş
uzun ama anlamlı koridarların sonunda verilen pozlar kıyafet önemsizliğine veren bir kızın değil ,aylarca hatta yıllarca üstüne başına dikkat eden bir takım kız veya erkeklerin önünde çekilen ve o göz alıcı flaşların sabihi...
neyse benimkisi İstanbul şeysi Los Angeles değil . Ama orası kadarda değer verdiğim yerdir İstanbul.önemli olan bu değilmi zaten ??
Hazırlandım , sonunda, annemlere baktım ,son olarak annemin saçını bekliyorduk.Bu demek değilki senin saçın hazır değil mi ?veya ne bilim, saçını güzel yapmadın mı ?
saçmalık...
Hızlı hazırlanan birisine çok normal bir olay , annem birazdaha yaaş hazırlanıyor neyse işte artk havalimanına gidebiliriz.
...
İstanbul çok kalabalık filan vs ama ben kalabalık yerleri severim, boş yada sessiz yerleri değil . istanbul da sokaklar doludur,sokakta takla atanlar , resim çizenler .gitar çalıp şarkı söyleyenler pek sık rastlanan olaylardır.
Evet küçükken oradaydım kuzenlerimde oradalar oradan bahsederlerdi .
uçakta babam bir selfi aldı bu selfi yeni,kandırılmamış,gerçekçi bir hayattı.
...
istanbula vardığımızda eve yerleşiyordk kıyafetlerimi dolaba koyuyordum :
- kızıımm dikkatli diz bakıcam dizdiklerine,dedi.
annem önem verir düzenliğe.Dikkatli yapmaya çalıştım,odamı aslında az da olsa değiştirmek isterdim,değişiklikler güzel filan ama o kadar üşeniyorum ki.
Okulların açılmasına sayılı günler var ,yeni başlangıçlar,yeni dersler ,yeni konular ve benim için en önemlisi yeni arkadaşlar.
okul alışverişini de bayılırım okadar güzel bir şey ki neyse.
...
biraz hızlıda geçiyorum ama sıkıcı şeyler oluyor aralarda. işte o gece Okul çantamı topladım ders programı belli değil ama defter ,kalemlik filan koydum.
sabah erken kalkmak kadar kötü birşey yok,kahvaltı yaptım geldik kızlar için en önemli olaya,kıyafet seçimine seçsem diye ben anca karar verdim. Çıktım dışarı annem arabasıyla okulun kapısına bıraktı bu benim ilk günümdü ve ben kendimi küçük veya ezik göstermek istemem.Annem okulun önünde arabasıyla durdu ve kemerini çıkartırken,dedimki:
- anne nereye?
-okula
-neden
-okula para yatırcam, dedi
-gelme hemen arkamdan bu ilk gün annesiyle kim içeri beraber girmek ister
-saçmalama insanlar annesi gelsin isterler dedi
ben acaip duygusal olduğum için bu gibi konularda.sinirden ağlamaya başladım,yyanlış ama sesimide yükselttim.
kızdı annemde .çık hadi çık dedi , hemen sildim göz yaşlarımı, sınıfa doğru gittim.
herkez oturuyordu.bi boş sıraya oturdum. Kısa süre sonra zil çaldı. Sınıfa enerjik bir öğretmen geldi.
-Merhaba arkadaşlar ben Tuncay matematik dersinize gircem dedi .
...
Konuyu anlattıktan sonra konuyla alakalı bir takım sorular gösterdi , hepsini çok hızlı bir şekilde söyledim ,sadece ben doğru cevaplar vermiştim,diğerlerinin cevapları yanlıştı hocanın gözüne girdim ama ben bunları zihnimden normal bir insanın yapma süresinden kat kat daha kısa bi sürede yapabildiğim farkettim,sanırsam bu değişik ama beynimdeki hastalığın bir reaksiyonuydu.
Sınıfın matematikçisi filan mı olmuştum acaba,hoca birazda espiri yapardı , bana sordu
- 2 kere 2 ?
-4
- 9 kere 12 ?
-108
-198 bölü 92 ?
-2,152..
Sınıf şaşırmıştı oysa bu benim için çok basit bir şeydi .Galiba bu reaksiyonun tek güzel yanı
Bu zihnimdeki matematikti.
