Remember Me

Heden

Ilvermorny, juli 1995

Het buitenzicht van het kasteel in de wolken was haar meest favoriete uitzicht. De frisse lucht, langsvliegende vogels en de rust die het hele kasteel uitdraagt. Het kasteel zat niet daadwerkelijk in de wolken, maar door de hoogte van de berg en het bos zou het zomaar wel zo kunnen zijn.

De drukte was niet veel anders dan Zweinstein. Tovenaars en heksen van alle leeftijden struimden door de gangen heen, beoefenden hun magie en waren ingedeeld in hun eigen afdelingen.
Roxanne sloot in haar derde jaar aan op Ilvermorny, door dwang van haar tante. Ze vergeet de eerste dag nooit meer.

"De vleugels van de Thunderbird hebben geslagen. Welkom op Ilvermorny, Roxanne Johnson! En welkom als Thunderbird"

Roxanne was vanaf die dag officieel geen Zwadderaar meer, maar een Thunderbird. De overige Thunderbirds waren zeer welkom naar haar toe, en benieuwd naar de verhalen over Zweinstein.
Verhalen die Roxanne ontweek en weigerde te vertellen. Na haar laatste brief had ze gezworen Zweinstein achter zich te laten.

"De mooiste heks van Ilvermorny, klaar om te gaan?" Twee grote bruine ogen vielen op Roxanne. Zijn grote lichaam over haar heen gebogen, een kus op haar voorhoofd. Haar eigen Thunderbird, de tovenaar die haar vanaf dag één het meest welkom heette.

Sky Williams.

"Mijn spullen Sky, die moeten nog-"
"Al geregeld Roxanne, de huiselven hebben alles al ingeladen. We gaan"

Een warme hand die de hare vast hield en mee trok naar de grote limousine voor de grote poort.

Roxanne wilde al vanaf het begin weinig met Sky te maken hebben. Hij was een verdomd goede tovenaar, maar zijn arrogantie was dan ook daar op gebaseerd. Zijn uitstraling was voor iedere heks mooi om aan te zien, en ook dat wist hij.
Hij was voor haar té arrogant, té aanwezig en dat zorgde ervoor dat hij alles deed om haar te krijgen.
En dat lukte, toen hij zijn zachte kant liet zien.

Het einde van Roxanne's derde jaar toen haar tante Agnes niet was komen opdagen om haar te halen. Sky bood haar aan om haar naar huis te brengen.
Eenmaal thuis was het huis leeg. Alle bezittingen waren weg, ook de bezittingen van Roxanne's vader. Agnes had haar achtergelaten, en niemand wist waar ze was.
Sky en zijn ouders namen Roxanne in huis. Ze kreeg een eigen kamer, nieuwe spullen en een kans om haar leven op te bouwen.

De familie Williams vroeg om één ding van Roxanne. Ze moest uitblinken in haar vakken en de Zwerkbal sport. Het beste uit zichzelf halen. En dat deed Roxanne, om vervolgens als tweede aan de top van Ilvermorny te staan. Sky moest als eerste blijven staan.

Roxanne groeide naar Sky toe. Hij had een andere kant, een zachte kant. Hij liet die niet vaak zien, vaak als hij alleen met Roxanne was. Sky had de drang om altijd bovenaan te staan. Roxanne mocht hem daar niet van afleiden.
Maar de avonden waarbij Roxanne alleen met hem was, waren vaak onvergetelijk.

"Twee maanden even niet aan schoolwerk denken. Jij en ik mijn Rox" gevolgd door een zachte kus in haar nek.

Roxanne rolde haar ogen. Twee maanden waren altijd zo om. Ze waren net begonnen, toen de limousine voor de gigantische vila van de familie Williams stopten.

Een lange blonde vrouw opende direct de deuren, mevrouw Williams. "Huiselven, pak die spullen en breng ze naar de kamers. Kom binnen lieverds, wij hebben iets te vertellen"
Mevrouw Williams was altijd opgetogen en enthousiast als het ging om haar en Sky. Zij en haar man, meneer Williams, streefde beiden voor een perfecte toekomst.

De eetkamertafel geserveerd vol met eten. De eerste keer viel Roxanne's mond bijna open, nu was het bijna vanzelfsprekend. Meneer Williams zat al klaar.

"Goed jaar gehad beiden? Eerste en tweede top?"
Sky knikte grijnzend.
"Zoals vanaf nu altijd vader. Ik sta als eerste, gevolgd door onze Roxanne"
"Mooi. Zo wil ik het horen. En dat verdiend een cadeau. Dubbel cadeau zelfs"

Het bleef stil aan tafel, op een klein vreugdekreuntje van mevrouw Williams na.
"Wij gaan deze zomer terug naar waar jij vandaan komt Roxanne"
Haar wenkbrauwen begonnen te fronsen. Voorzichtig legde ze haar vork neer.
"Wij gaan naar Groot-Brittanië, daar waar het WK Zwerkbal wordt gehouden"

De vreugde in de stem van meneer Williams kon niet meer zijn. Hij had geen WK gemist, en ging er altijd achteraan. Sinds dat Sky geboren was ging de familie Williams altijd samen erheen. Dit jaar zou dat dus in Groot-Brittanië zijn, daar waar Roxanne inderdaad vandaan kwam.

"Ik had je wat vrolijker verwacht Roxanne. Wij nemen niet zomaar altijd iemand mee" zijn stem sloeg om naar een vorm van teleurstelling en afgunst.

Roxanne schudde vlug haar hoofd. "Ik vind het geweldig meneer Williams! Ik denk dat het de spanning is om terug te gaan"
Ze voelde een kleine kneep in haar been van Sky. Dit deed hij vaker, op de momenten dat meneer Williams op het randje zat van een uitbarsting.

"Dan zul je dit helemaal spannend vinden. Het Toverschool Kampioenschap komt dit jaar terug"

Sky's mond viel open. "Echt? Die is al jaren afgeschaft omdat er teveel doden en gewonden waren gevallen"
Roxanne kende het kampioenschap ook. Drie gekozen scholen zouden het tegen elkaar opnemen. Niet alleen voor de strijd, maar ook om vriendschap en saamhorigheid met elkaar te krijgen.

"Klopt, maar alle Ministeries zijn het erover eens om dit nog een kans te geven. Natuurlijk met wat aangescherpte regels"

"Sorry voor de onderbreking meneer Williams. Wat heeft dit met Groot-Brittanië te maken?" Roxanne voelde langzaam al het antwoord naar boven komen. Ze had zo gehoopt dat het niet zo zou zijn, maar ergens wist ze dat dit echt zou gaan gebeuren.

Meneer Williams klapte triomfantelijk in zijn handen. "Ilvermorny zal gaan deelnemen. Ik heb de kosten al rond. Komend jaar zullen jullie verblijven op Zweinstein"

En toch was het waar. Roxanne voelde inderdaad nu nog meer spanning. Ze zou terug gaan naar de plek waar haar ellende was begonnen. Ze zou oude bekenden tegenkomen.

Zeer goede bekenden zelfs.