De reis was lang, té lang. Omdat Sky en Roxanne nog niet mochten verdwijnselen, moesten er ViaVia's worden gebruikt. Op deze manier kwamen ze in alle landen terecht. Leerzaam, volgens meneer Williams.
De sfeer bij het WK Zwerkbal maakte de reis weer helemaal goed. Ze waren net op tijd voor de wedstrijd van Ierland tegen Bulgarije. Sky kon het niet laten om de geschiedenis van Ilvermorny erbij te nemen. Hoe de oprichtster uit Ierland kwam, en het daarom belangrijk was om voor Ierland te juichen.
Zelfs al was de beste speler ter wereld, Victor Kruml, de zoeker van Bulgarije.
Meneer en mevrouw Williams vonden de magische tenten niets meer dan onzin. Ook al waren ze zo groot van binnen, de familie Williams hoorde het beste te hebben. Samen hadden zij een gehele afdeling in een hotel geboekt. Ieder verdiende een eigen luxe kamer, om bij te komen van de wedstrijden."De Minister van Toverzaken van Groot-Brittanië heeft ons een persoonlijke uitnodiging gestuurd om aan zijn tribune te komen" grijnsde meneer Williams, terwijl de limousine hen verder reed naar de arena.
"Ongelofelijk vader. Hoe kent u hem?" Roxanne deed alsof ze geïnteresseerd luisterde. Sky was ondersteboven van alle privileges van zijn vader. Roxanne vond het vooral opschepperij.
Meneer Williams streek over zijn blauwe colbertjas.
"Hij hoorde van mijn donatie om Ilvermorny naar Zweinstein te laten gaan. Hij wilde graag de man ontmoeten die samenwerking mogelijk maakt"Een rilling over Roxanne's rug heen. Iedere keer als meneer Williams over Zweinstein begon werd ze misselijk. Het moment kwam steeds dichterbij. Na het WK zouden ze terug naar Amerika gaan, om vervolgens een week later terug te gaan richting Zweinstein.
Roxanne was graag op Ilvermorny gebleven. Echter vond meneer Williams, samen met het schoolhoofd, dat onder anderen de topstudenten Ilvermorny moesten vertegenwoordigen. Roxanne had nog nooit zo graag gewild dat ze daar niet bij hoorde."Gearriveerd. Het midden van de tribune kinders" Sky greep Roxanne's hand om uit de limousine te stappen. Haar ogen vielen op een grote drukte die het stadion binnen gingen. Luid gejuich, getrommel en lawaai voor de komende wedstrijd.
"Kom op, bijblijven" opperde mevrouw Williams, onderweg naar de ingang.
Sky's hand ging vanuit Roxanne's hand naar haar arm, om haar dicht naar zich toe te trekken.
"Na de wedstrijd gaan we naar mijn kamer. Dit soort spelen zorgen ervoor dat ik-""Sky en Roxanne! Kom op nou!" De bulderende stem van meneer Williams kwam nu even als geroepen. Alle spanning en stress rondom het hele gebeuren deden er toe zorgen dat Roxanne het liefst zoveel mogelijk alleen wilde zijn.
Ja, ze was Sky en de familie Williams dankbaar. Toch vroeg Sky soms teveel even van haar.De trappen waren eindeloos hoog, ook al zaten ze in het midden. Regelmatig keek Roxanne even omhoog hoe ver het nog zou zijn.
"Nog vier trappen kinders, we zijn er bijna" klonk de stem van meneer Williams boven de rest uit.Roxanne keek nog een keer omhoog. Een aantal verdiepingen hoger zag ze herkenbare silhouetten. Even volgden haar ogen de silhouetten. De familie Wemel, samen met Harry Potter en Hermelien Griffel. Ze waren door iemand gestopt met lopen. Roxanne's ogen volgden iets lager, totdat haar hart even stopte met kloppen.
Ze waren gestopt met lopen voor Lucius Malfoy. En even, heel even toen Roxanne haar moed bij elkaar greep om snel door te lopen, hoorde ze de meest herkenbare stem van haar jeugd.
"Vader is uitgenodigd door Minister Droebel zelf. Wij zullen ons bij hem voegen"
"Niet zo opscheppen Draco. Dat is bij deze mensen niet nodig"Roxanne zette een grote stap naar achteren toen ze het silhouet van Draco bij de rand zag komen.
Ze wilde hem niet zien, ook niet dat hij haar zou zien.
Ze had al lang afscheid genomen van Draco Malfoy."Rox, gaat het nog? We zijn er bijna" Sky bleef voor haar staan om haar bedenkelijk te bekijken.
"Nee- eh- jawel natuurlijk wel. De hoogte" in een oogopslag zag ze Draco en zijn vader doorlopen.
Sky greep haar hand weer vast om mee te trekken. Roxanne hoopte op één ding, dat ze ver weg van Draco en Lucius zou zitten.
"Minister Droebel? Ah, goedenavond! Marcus Williams" meneer Williams schudde de hand met een kale dikke man. Roxanne had al snel door dat het de minister was.
"Kijk aan, meneer Williams! Wat goed dat u er bent! Ik heb u nog aan zoveel mensen voor te stellen. Ik stel voor nu voor eerst te genieten van de wedstrijd. Neemt u aan de vijfde bank maar plaats"
Roxanne's ogen schoten vrijwel direct naar de vijfde bank. Vervolgens gingen ze in het rond, op zoek waar Draco zou zitten. Al snel spotte ze zijn blonde haar, geheel aan de andere kant. Zo snel als ze kon liep ze naar het uiteinde van de vijfde bank, daar waar ze niet gezien kon worden.
"Jij hebt er zin in" grijnsde Sky naar haar.
Roxanne knikte gehaasd. "Zeker weten! Kom zitten, ze beginnen zo!" Al vlug trok ze Sky naast zich. Zodanig dat hij voor haar aanzicht zou zitten vanaf de bank waar Draco zat.
"Laat de wedstrijd, beginnen!"
Roxanne deed haar best om de wedstrijd te volgen. Ze zag hoe de spelers alle kanten op schoten. Ze zag hoe er werd gescoord en hoe hard de Zoekers hun best deden om de Snaai te vinden.
Maar haar gedachten waren aan de andere kant van de bank. Daar zat diegene van wie ze had gehoopt hem nooit meer te zien.Draco zag haar niet. Hij kon al zijn concentratie bij de wedstrijd behouden. Draco had geen tijd om te bekijken wie er op de tribune zat.
Stiekem vroeg Roxanne zich af hoe het zou zijn geweest als ze hier samen met Draco zou zijn geweest.
Als alles was gebleven zoals het was. Als Draco haar niet in de steek had gelaten toen ze hem het hardst nodig had."Goed kinders, wij gaan naar de Minister in de VIP ruimte. Willen jullie mee?"
De wedstrijd was afgelopen, de Ieren hadden gewonnen.
Roxanne wist wie er nog meer in die ruimte zou zijn. En dat zag ze echt niet zitten."Laten wij terug gaan Sky. Ik ben op van de reis en de wedstrijd" Roxanne was klaar wakker. Haar spanning gierde door haar lichaam. Ze had zelfs geheel geen zin om de verdere avond met Sky door te brengen. Maar dit zou beter zijn dan nog langer in een ruimte te verblijven met Draco.
En Sky zou geen nee tegen haar zeggen.Sky knikte instemmend, grijnzend. Een grijns die Roxanne kende.
"Wij gaan terug vader. Geniet van jullie avond. Wij zien jullie morgenvroeg"Meneer en mevrouw Williams wendde zich tot de Minister.
"Meneer Williams, de eerste aan wie ik u wil voorstellen is Lucius Malfoy. De man die ook het Toverschool Toernooi mede mogelijk heeft gemaakt. Loopt u toch mee"Roxanne zuchtte opgelucht. Die keuze was het meest verstandigste ooit.
"Wij gaan terug prinses. Tijd voor een mooie nacht" Sky trok haar mee naar beneden.
Roxanne twijfelde of de nacht wel zo mooi zou worden. Haar hoofd stond momenteel op springen.
JE LEEST
Remember Me
FanfictionZweinstein, januari 1994. Roxy, Ik weet niet of mijn uil je zal vinden. Ik weet niet waar je bent. Waarom heb je mij niet verteld waar je naartoe ging? Ik hoorde dat je niet meer terug zou komen naar Zweinstein. Waar ben je dan? - Ilvermony, febr...