အဆုိးေလးမုိ႔ပုိခ်စ္သည္ 💜
.
.
.
.
.
.
Chapter _ 02
"ဟြန့္ ဒီေန႔ကေတာ့ျပႆဒါးပဲ.."
ကားေလးထုိးရပ္ပီး ေဘာက္ဆက္ေဘာက္ဆက္နဲ႔အလုိမက်စြာ အိမ္ထဲဝင္လာတဲ့သားငယ္ေလးေၾကာင့္ ဧည့္ခန္းထဲသတင္းစာဖက္ေနတဲ့ဝမ္ပါးတစ္ေယာက္ ရင္ထိတ္သြားရသည္..။
"သားငယ္ေလး ဘာအလုိမက်ျဖစ္လာတာလဲ ဦးလြန္းကုိလဲ တကၠစီနဲ႔ျပန္လႊတ္လုိက္တယ္ဆုိ .."
ရိေပၚ အပါးနားဝင္ထုိင္ကာ ေက်ာပုိးအိတ္ေလးေဘးလြင့္ပီး ..။
"မ်န္မ်န္ ငါ့တြက္လိေမၼာ္ရည္ယူလာေပး သၾကားမ်ားလာလုိ႔ကေတာ့ နင္ေသပီသာမွတ္.. "
"သားငယ္ မ႐ိုင္းရဘူးေလကြယ္ အပါးကုိေျပာ ဘာအလုိမက်ျဖစ္လာတာလဲ.. "
"ဝမ္ေလး ကားတုိက္လာလုိ႔.."
"ဘယ္လုိ သားေလးဘာျဖစ္သြားေသးလဲ အပါးကုိျပပါဦး တစ္ခုခုခုိက္မိသြားလား.."
ဝမ္ပါးသတင္းစာေဘးခ်ကာ သားျဖစ္သူရဲ႕ခႏၶာကုိယ္အႏွံ႔စုိးရိမ္ႀကီးစြာ လုိက္ၾကည့္ေနတုန္း..။
"ဝမ္ေလးဘာမွမျဖစ္ဘူး ကားေတာ့နည္းနည္းပြန္းသြားတယ္ အပါးဝမ္ေလးမမွားဘူးေနာ္ အဲ့လူႀကီးမဆင္မျခင္ေမာင္းလုိ႔ တုိက္မိတာ.."
"ဟုတ္ရဲ႕လားသားငယ္ရယ္ ေတာ္ပီေနာက္တစ္ခါသားငယ္ေလးကုိ ကားေပးမစီးေတာ့ဘူး တစ္ခုခုျဖစ္ရင္အပါးတုိ႔ရင္က်ိဳးရမွာ မျဖစ္ပါဘူးေမႀကီးကုိဖုန္းဆက္မွ.."
ေျပာေျပာဆုိဆုိ ဖုန္းဆက္မယ္ၾကံေနတဲ့အပါးဆီက ဖုန္းလုကာ အပါးကုိမႏိုင္ဘူးဆုိတဲ့အၾကည့္ၾကည့္ကာ..။
"အပါး ဝမ္ေလးကုိၾကည့္ဘာထိခုိက္ဒဏ္ရာမွမရိွဘူး မားကုိလဲဖုန္းမဆက္နဲ႔ ဟုတ္ပီလား .."
"ဒါေပမဲ့သားငယ္ေလး.."
"မ်န္မ်န္ ေဖ်ာ္ရည္ငါ့အခန္းထဲလာပုိ႔ေတာ့ ၃မိနစ္ပဲအခ်ိန္ေပးမယ္ အပါးသားနားေတာ့မယ္.."
