"ကေလး ကုိကိုနဲ႔ျပန္လုိက္ခဲ့ေနာ္.."
ေ႐ွာင္က်န္႔ ရင္ခြင္ထဲဝင္ခြၽဲေနတဲ့ အဆုိးေလးကုိ ေပက်င္းျပန္လုိက္ခဲ့ရန္ေခၚေနရသည္ ဒီကေလး ျပန္လုိက္လာမွသူစိတ္ေအးရမည္မဟုတ္ပါလား ..။
"ကုိကုိကလဲ ဝမ္ေလးဒီမွာအကုန္အပ္ပီးသြားပီေလ ပီးေတာ့ဒီႏွစ္ပီးရင္ ေက်ာင္းလဲပီးပီမုိ႔ ကုိကုိျပန္လုိက္ပါ ဝမ္ေလးေက်ာင္းပီးေအာင္တတ္ခ်င္ေသးတယ္.."
"ကုိကုိနဲ႔ခြဲႏိုင္တယ္ေပါ့ေလ မခ်စ္ဘူးလားကုိကုိ႔ကုိယ္ ဟင္.."
"ခ်စ္တာေပါ့ ဝမ္ေလးဘဝမွာအပါးနဲ႔မားပီးရင္ ကုိကုိ႔ကုိယ္အခ်စ္ဆုံး ေရာက္ပီးမွေတာ့ ပီးေအာင္တတ္ခ်င္လုိ႔ပါေနာ္ ကုိကုိေနာ္လုိ႔.."
စိတ္ညစ္တယ္ ဒီတုိင္းဆုိ ဘယ္လုိမွျပန္လုိက္မည္မဟုတ္ဘူး ပညာေရးဆုိေပမဲ့ ခတ္တာကသူကေလးကုိစိတ္မခ်တာ ကုိယ့္ကေလးကႏုႏုထြဋ္ထြဋ္အေခ်ာေလး ေတာ္ၾကာတစ္ေယာက္ထဲေနပီး မေတာ္တေရာ္ေတြနဲ႔တုိးေနရင္ဒုကၡ..။
"ကုိကုိ ဘာေတြးေနတာလဲ ဝမ္ေလးျပန္မလုိက္ဘူးေနာ္ ခုတည္းကေျပာပီးသား.. "
"ကုိကုိအရံုးေပးပါတယ္ ကုိကုိက ကေလးကုိစိတ္မခ်လုိ႔ပါ ကုိကုိစဥ္းစားေနတာ ကေလးနဲ႔အတူဒီမွာေနလုိက္ရင္ေကာင္းမလားလုိ႔.. "
"ဒါဆုိဒီလုိလုပ္ေလ ဝမ္ေလးဆီကုိ ပိတ္ရက္တုိင္းလာခဲ့ေလ ဘယ္လုိလဲ.. "
"မေကာင္းဘူး အဲ့ဒါခဏေလးပဲေတြ႔ရမွာ.."
"ကုိကုိရယ္ ဝမ္ေလးကုိစိတ္ခ်ေနာ္ ဝမ္ေလးကုိကုိ႔ကုိအရမ္းခ်စ္တာပါ ပီးေတာ့ေက်ာင္းကလဲဒီတစ္ႏွစ္ပဲက်န္ေတာ့တာေလ ေျသာ္ဒါနဲ႔ဝမ္ေလးအတြက္လက္ေဆာင္ပါတယ္ဆုိ.."
သိတယ္ဒီကေလးစကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲေနပီဆုိတာ ေ႐ွာင္က်န္႔လဲေမြ႔ယာေပၚကဆင္းကာ သူ႔အိတ္ထဲကဆင္တူလက္စြပ္ေလးႏွစ္ကြင္းထုတ္ယူကာ ကေလးအနားျပန္တတ္ထုိင္ပီး ရိေပၚရဲ႕လက္သြယ္သြယ္ေလးကုိ လွမ္းယူကာ စြပ္ေပးလုိက္ေတာ့ လက္စြပ္ေလးၾကည့္ပီးေပ်ာ္ေနတဲ့ ကေလးဆုိးေလး..။
"ႀကိဳက္လား.."
"အြန္း အရမ္းႀကိဳက္ ကုိကုိေပးတဲ့လက္စြပ္ေလးတသက္လုံးဝတ္သြားမွာ ကုိကုိ႔ကုိအရမ္းခ်စ္တယ္ေနာ္ မြ မြ.."
