ညှို့မျက်ဝန်း
Chapter 30💜
"ကျွန်တော် Jungkook ကိုအကြာကြီးစောင့်နေခဲ့တာ ..."
ဘယ်လောက်ထိစောင့်နေခဲ့ရလဲဆိုတာသိပ်သိတာပေါ့ ။ တောင်းပန်ပါတယ် ဆိုတဲ့စကားကဒီအချိန်မှာမလုံလောက်နိုင်ပေမဲ့ ..
"ငါတောင်းပန်ပါတယ် ရုပ်ဆိုး .. မင်းကိုအကြာကြီးစောင့်နေခိုင်းမိတယ်"
ပြောစရာတွေမရှိလို့မဟုတ်ပါဘူး။ ဘယ်လိုစကားလုံးမျိုးနဲ့မှ ဒီကလေးရဲ့စိတ်ဒဏ်ရာကသက်သာစေမယ်ဆိုတာ မသိလို့ပါ။
ကြောက်လို့တဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ ကိုယ်လေးကို Jungkook ထွေးပွေ့လိုက်သည်။ အားအင်ချိနဲ့နေသေးတဲ့ကိုယ်လေးက စကားလည်းသိပ်မပြောနိုင်သလို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ပြန်လည်ပွေ့ဖက်ဖို့လည်းမတတ်နိုင်ရှာ။
"Jungkook .. အိမ်ပြန်ချင်တယ်"
ပွန်းပဲ့ရာတွေပြည့်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို အားယူပြီးပူဆာနေရရှာတယ်။ သူမပြောနိုင်လို့သာပေါ့ .. ကျွန်တော့်ကိုဘယ်လောက်တောင်စိတ်ကောက်ပြီးရစ်ချင်နေရှာမလဲ?
"အင်း .. အိမ်ပြန်ရအောင်နော်၊ ငါတို့အိမ်ကို ပြန်ကြမယ်"
ဖြူဖျော့ဖျော့ဖြစ်နေတဲ့ကောင်လေးကိုကြည့်ရင်း Jungkook ကသူ့ကိုယ်သူမငိုမိအောင်ထိန်းသည်။ သူငိုလိုက်မိရင် Jimin ပိုပြီးထိတ်လန့်သွားမည်ကိုစိုးတာကြောင့်လည်းပါမည်။
ခတ်ထားတဲ့သံကြိုးတွေကိုဖြည်တော့ နာလို့ထင်ပါရဲ့ ရုပ်ဆိုးကညည်းတယ်။ ဟုတ်တာပေါ့ .. ခြေထောက်မှာသံကြိုးရာတွေ။ ၄ရက်လုံးလုံးဒီလိုကြီးချည်ထားတာ ခြေထောက်နုနုလေးက ဘယ်လောက်ထိနာကျင်နေလိုက်မလဲ?
မငိုအောင်ထိန်းထားပေမဲ့ မျက်ရည်တွေကဆက်တိုက်စီးကျနေတယ်။ ကျွန်တော်မငိုပါဘူး .. ကျွန်တော်လုံးဝမငိုဘူး။ နှလုံးသားကနာကျင်နေတာ!
YOU ARE READING
ညှို့မျက်ဝန်း (Z+U) ~ ( Completed )
Fanfictionအချစ်က ညှို့တယ် ... အခ်စ္က ညွို႔တယ္ ...
