|| Tamamlanmıştır ||
***
"Biliyor musun ellerimiz asla değmiyormuş, atomlarımız birbirini itiyormuş, aslında birbirimize dokunduğumuzu sansak da dokunamıyor muşuz ama sanki bunlara inat birleşmeye çalışıyor muşuz gibi, ne tuhaf, zaten dokunmak istes...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüme Başlama Saatiniz:
Bana uzun gibi gelen ama aslında pekte bir uzun olmayan zamandan sonra yine onun yüzünü koluma çizmiştim ve yine ona dönük uyumuştum.
Sabahın ilk ışıklarında kalmıştım yine ve onun uyanmasını beklemiştim, uzun bir süre beklememe kalmadan kalmıştı.
Odaya gelen kahvaltıyı yedikten sonra yine kendi haline dönmüş ve hemen yanındaki kitabını eline alarak okumaya devam etmişti, bense bu sırada doktorun bana verdiği kitabı açmış ama okumaktan çok kitabın sayfalarına resimler çizmeye başlamıştım.
Aradan birkaç saat geçtikten sonra elindeki kitabı yanındaki masasına bıraktı ama bırakırken kitabın arasından fotoğrafa benzer bir kâğıt yere düşmüştü.
Yatağından kalkıp odadaki banyoya girdi. Kâğıdı yerden almalı mıydım acaba? Onu kitabın arasına koyduysa demek ki onun için önemli olmalıydı, elimdeki karalağım kitabı yatağa gelişi güzel bıraktım, temkinli adımlara yataktan kalktım ve yerdeki kağıda doğru adımladım.
Yere eğilip kâğıdı elime aldığımda tahmin ettiğim gibi bir fotoğraftı, eski bir fotoğraftı ve fotoğrafta nerden baksan 30'lu yaşlarında bir kadın vardı.
Ben fotoğrafı incelerken tuvaletin kapısı açıldı ve dışarı çıktı, gözlerimi kaldırdım onun tarafına, ilk önce bana baktı sonraysa elimdeki fotoğrafa birden sinirli bir şekilde gözlerini gözlerime dikti, durumu anlatmak için ağzımı açtığımda konuşmaya başladı.
" Şimdide eşyalarımı mı karıştırıyorsun, bu ne cüret, kimsin sen! hemen onu aldığın yere bırak daha fazla o pis ellerinle tutma ona"
Elimdeki fotoğrafı bıraktım ve yere düştü, gözlerimi ondan kaçırdım, içimi deşen bu duyguda neydi birdenbire, kalemden akıp mürekkep buluşmuş ellerimi arkama sakladım, tırnaklarımı avucuma batırıp yutkundum ve o hariç her yere bakmaya başladım.
" Kitabı masaya bırakırken arasından yere düştü bende önemlidir diye alıp kitabın arasına koyacaktım. Özür dilerim bir daha hiçbir eşyana dokunmam"
Derin bir nefes aldım ve son kez gözlerine baktım, şaşkındı ağzını birkaç açıp kapattı. "Ben-"
Cümlesini yarıda kesip gelen kapının açılıp kapanmasıyla odaya giren hemşireydi. "Rahşan doktor bey seni bekliyor"
Gözlerimi ondan çektim ve hemşireye baktım, içten içe bir yemin etmiştim o gün bir daha onun gözlerine bakmayacaktım.
"Tamam geliyorum" deyip odadan ona değmemeye çalışarak hızlıca çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölümü Bitirme Saatiniz:
Umarım bölümü beğenmişsinizdir.
Bölümler kısa olduğu için haftanın iki gün günü bölüm gelecektir.
