Cake's POV
"Our Magna Cum laude Architect Michaela Montaverde! A round of applause for such a great woman." anunsyo nang Dean.
Tumayo ako nang may ngiti sa labi.
Sinalubong ako ni Papa na abot langit ang ngiti.
"I'm so proud of you anak! Imagine ikaw ang nagpabago sakin and now you're a grown and successful lady. I'm so proud of you" sambit nito at napaluha.
Niyakap ko ito bago kami umakyat nang stage.
"Thank you sa lahat Pa. Para to sayo at kay Kuya"sambit ko nang may halong lungkot.
"Sayang nga at di siya makakarating" tinapik nito likuran ko.
Umakyat na ako nang stage nang may ngiti sa labi.
"Good day everyone. Professors , Students no Architects , Parents and Dean. I'm such grateful to have this medal and named as a Magna Cum laude. Thank you for my Professors who make me such a strong student and make me reach my dreams even though they serve as the hindrance ahha you know what I mean." Sambit ko at nagtawanan lamang ang mga ito.
Naalala ko kung gano nila kami pinahirapan sa pamamagitan nang mga projects and thesis nila. But where thankful dahil hinahanda lang nila kami sa totoong mundo the cruel and worst one.
"Students. For being part of my life especially my classmates and friends that keeps on supporting me through my ups and downs and kasama ko din sa panglilibak nang mga you know na Yun ahaha" nagtawanan ulit sila.
I'm not into such dramatic speech ahahah.
"I'm also thankful to all of the Parents who did such hardwork just to make us reach our dreams. Thank you papa at minahal mo ako nang higit pa sa sobra. Maraming salamat. Para sayo to." Sambit ko at tiningnan ko ito.halos napaluha ito kaya't di ko na rin napigilang maging emosyonal.
Di ko na nagawa pang makapagsalita dahil napaiyak na lamang ako ganun din ang mga Prof mga magulang at kapwa ko estudyante.
"Thank you!",iyan na lamang ang huli kong nasabi.
Papaalis na ako nang stage nang may biglang isang malaking karatula na nakatiklop at dala-dala ito nang isang tao na di ko batid kung sino dahil natatakpan ito.
Nasa pinakalikuran ito.
Napahinto ako nang biglang bumuka ang malaking karatula at may nakasulat na
"CONGRATULATIONS CAKE!!"
na may design na cupcakes sa paligid.
"CINGRATULATIONS!!! BUNSO CAKE!!", nabaling ang lahat nang atensyon nang tao nang umalingawngaw ang isang boses sa loob nang gymnasium.
Nasilayan ko ang isang tao na may ganoon paring ngiti.
Halos manghina ako at mas lalong napaiyak.
Tumakbo ako nang mabilis patungo rito.
Agad akong yumakap at kumarga rito.
"KUYA!!KUYA!!!", parang batang iyak ko rito.
"Shh!! andito na si Kuya Cup mo at di na kita iiwan pa." naramdaman ko ang haplos nito sa aking ulo mas lalo ko itong hinigpitan ang pagkakayakap.
"Anak!", napatigil ako nang dahil sa pamilyar na boses
Kapwa kami nagkatinginan.
Dali dali ko itong hinigit at niyakap.
"Ma! Mama! Mama!!", umiyak nanaman ako rito habang yakap yakap.
"Patawarin mo sana ako. Sa lahat nang pagkukulang ko. I'm sorry. I'm so sorry anak", umiiyak na rin ito.
"Ayos lang po iyon. Mahal na mahal po kita", sambit ko.
"Mommy is she ate cake?", may batang biglang sumulpot.
"Yes baby",tugon ni mama.
Kapwa namin pinunasan ang mga luha sa pisnge at nagtawanan.
"Cake! Icing. Icing! Ate Cake!", kumarga ito ni kuya.
"Hey baby Icing", tawag ko rito at kinurot ang pisnge.
"Hug! Hug ate Cake!", sambit nito.
Kinarga ko ito at hinalikan sa pisnge.
"Sobrang saya ko ngayon!", sambit ko.
"Hali na kayo! Di pa tapos ang seremonya",aya ni papa.
"Patawad at salamat sa pagpapalaki sa anak natin", ani mama kay papa.
"Ayos lang yun! Kalimutan nalang natin nagyari",
Nagngitian lamang silang dalawa.
Hinawakan ko nang mahigpit kamay ni kuya ganun din ito.
Hinalikan ako nito sa noo.
"Thank you for coming back" sambit ko habang unti onting tumutulo mga luha ko.
"I promise that I'll comeback" he said
"One wish" I uttered
"One reality" he added
The End.
//Hope you enjoyed it
OWOR
