Szeptem, krzykiem

Prolog

„Mordercą jest ten, kto zabija dla przyjemności mordowania, dla zaspokojenia 
własnych popędów płciowych, z żądzy posiadania lub z innych niskich powodów, 
podstępnie, okrutnie lub z użyciem niebezpiecznych środków, lub by 
zatuszować/umożliwić kolejne przestępstwo“ 
(StGB §242, Abs. 2)

Zanim zrobisz coś, czego będziesz żałował, zapoznaj się ze znaczeniem tego czynu. Potem, kiedy twój zmęczony mózg zacznie przetwarzać te informacje, napij się kawy. Wyłóż nogi na biurko i przeczytaj to jeszcze raz, całkowicie się relaksując. Czyż może być coś przyjemniejszego? Owszem.

Zrób listę osób, na których ci zależy. W kolejności alfabetycznej. A teraz zrób listę osób, którym na tobie zależy. Kiedy w końcu zorientujesz się, że niepotrzebnie wyjąłeś kartkę, zastanów się nad pierwszą listą.

U normalnych osób na pierwszym miejscu powinni być rodzice, potem rodzeństwo, o ile takowe posiadają, a następnie dziadkowie, wujkowie, kuzynostwo i piąte wody po kisielu. Jeśli u ciebie jest inaczej, moje gratulacje.

Prawdopodobnie jesteś gotowy aby przeczytać wszystko to, co uroiło się w głowie jednej z nienormalnych osób, takich jak ty. Ale pamiętaj, że aby zrozumieć to, co chcę ci przekazać, musisz być tutaj od początku do końca.

To jest jedna z wielu historii, które napisałam, ale jak na razie jedyna, którą publikuję, więc mam nadzieję, że znajdzie się ktokolwiek, kto będzie w stanie skopać mi dupę niezłym komentarzem, w którym zamieści sporo pikantnych wypowiedzi na temat mojego antytalentu i wytknie mi wszystkie błędy.