Εγώ με Εσένα; Πλάκα μου κάνεις!?

Γιατί μου είπες ψέματα;" Λέω θυμωμένα και μπαίνω αμέσως στο θέμα. Πόσο με εκνευρίζει αυτό το παιδί!
"Γιατί...Να ρε μαλάκα. Προσπαθούσα έστω με ψέματα να σε κάνω να μου μιλάς! Σκέφτηκα ότι αν πιστέψεις ότι είμαστε αδέρφια θα μου μιλάς έστω και με το ζόρι! Απλώς σε θέλω δίπλα μου και εσύ είσαι με τον άλλον τον παπάρα!" μου λέει με παράπονο να εμφανίζεται στα μάτια του
"Τι θες να κάνω!? Ήσουν τα πάντα για εμένα και με έδιωχνες!"Φωνάζω πλέον
"Σε αγαπούσα και απλώς δεν μπορούσα να στο πω!" μου απαντάει στον ίδιο τόνο
"Δεν φταίω εγώ που ήσουν ανίκανος να εκφράσεις αυτά που ένιωθες!" επιτίθεμαι
"Δεν ήξερα! Σε αγαπούσα γαμώτο! Σε ήθελα μαζί μου! Αλλά γίναμε κώλος με τις αποφάσεις μας!"
"Τώρα δηλαδή δεν με αγαπάς;" ρωτάω στεναχωρημένα
"Φυσικά και σε αγαπάω! Αλλά εσύ θες τον άλλον!" απαντάει πληγωμένα. Σκατά!

Ποτέ μην λες ποτέ! Ιδικά όταν πρόκειται για την αγάπη! Είναι ένα συναίσθημα που απλά θα πεταχτεί χωρίς να λογαριάσει τα 'θέλω' σου ή τα προηγούμενα συναισθήματα σου. Αυτό συνέβη με την Ναταλία και τον Λουκ...
Απλά πετάχτηκε, και τα γκρέμισε όλα!
Να τι γίνετε αν δεν προλάβεις να πατήσεις το φρένο...

πρώτο κεφά