ŞAFAK PİKNİĞİ

"Bu olayda geçen rüyalar gerçektir."

Her şey bir ölüm ile başladı.
Dünya iki kapılı bir handı ve o hanın içinde kaybolmuş iki genç. Ruhen ve bedenen bağlı oldukları bir anahtar onları ne kadar birleştirebilirdi ki?
+18
"Annen, yani Serçe." Dedim huzursuzlukla.
"Kartal ile neden birlikte yaşıyorlar?"

Sorduğum soruyla gerilmişti. Onun göğsüne yaslı başımın üstünde nefesi hareler oluşturuyordu.

"Sen neden benimle kalıyorsun?" Dedi bir anda.
Cümlesinin içinde kaybolurken başımı kaldırarak ona baktım.

"Ben," dedim mırıldanırcasına.
"Ben seni seviyorum."

Söylediğim cümleyle belimden tutup beni tamamen üzerine çıkarttı. Saçlarım sakallarına takılmıştı. Kim bilir o güzel aklından ne geçiyordu. Annesini sevmediğimi anlamış mıyıdı?
Yoksa bana mı kızacaktı?

Ah hayır, şuan bir pamuk şeker gibi onun sularına karışıp erimiştim. Bana bu düşünceleri vaadetmesi normal miydi?

Ellerimi göğsüne yasladım.
"Özür dilerim." Fısıldamamı duymuş olscak ki başını iki yana salladı.

"Beni sevdiğin için mi?" Dedi.

Ah utanarak başımı eğdim ve güldüm.