Korkarak uyandığım gecenin karanlığında gördüğüm süliete odaklanmaya çalışırken siyahlar içindeki adam konuştu. "Korkma." Tenime değen soğukluk ile titrediğim için korktuğumu sanmıştı. Yada benimle dalga geçiyordu. Suratıma alaycı bir gülümseme yerleştirip; "Senden ne zaman korktum ki?" Odamda hiçbir ışık kaynağı olmamasına rağmen açık balkon penceremden gelen ay ışığıyla yüzündeki maske ve kapşonluyu ayırt edebiliyordum. Merak ettiğim gözlerini ve suratını bana bir kez bile göstermemesi yine bana güvenmediğini düşünmeme sebep olurken siyqh eldivenli elindeki su şişesinin kapağını açıp bana uzattı. ------------------------------------------------------------------