Yaşıyordum,yaşadığımı zannediyordum ama hayat hergün birilerini benden almaya devam ediyordu. "Korkma,korkma ben geleceğim tamam mı?" Gözlerim abimin kelepçeli ellerinde kalmıştı,gömleğindeki kanlarla yanaklarıma daha fazla yaş düşürüyordu kanı kurumuş elleri yanaklarımı okşarken kendi korkusunu es geçip beni teselli etmeye çalışıyordu. "Ben senden vazgeçmem abicim."Dediğinde sesinde şefkat vardı,iki polis onu geri çektiğinde sendeledi. "Onun bir suçu yok,götürmeyin lütfen!"Diye bağırsamda polisler hiç umursamadan onu götürmeye devam etti. Ben arkasından bakarken gözyaşlarım yanaklarıma düşmeye devam etti,hayatta tek varlığım olan abimi kaybetmiştim. "Korkma!"Diye bağırdı abim,polisler onu peşinden sürüklerken omzunun üstünden bana baktı."Döneceğim kardeşim,yalnız değilsin." Kolumun tersiyle burnumu silerken tek yapa bildiğim arkasından bakmaktı,yanımda duran Kunt kollarını göğsünün altında birleştirmiş yaptığı işe gururlu bakışlar atıyordu. "Üzülme Elfida,sadece adaleti sağlıyoruz." Dönüp ona baktığımda gözlerimde nefret vardı,bugün burda benden tek ailem olan abimi almıştı ve abimin korkusu karanlık odalarken onu parmaklıklar ardında kapatmıştı. Adalet olduğunu söylüyordu,adalet masum birini hapse mi atmaktı?
6 parts