Suç ve Aşk;Maskenin Arkası

2 Bölüm-Maske

Bölüm şarkısı;Kalben-Yara veyada Kalben-Doya doya.

Kitapın ikinci bölümüne hoşgeldiniz,öncelikle kafa karışklığı olmasın diye belirtmek isterim olaylar 1 hafta öncesinden anlatıma başlanacaktır.

1 hafta önce.

Evin önünde duran arabanın sesi kulaklarımı doldurdu. Ardından durmadan çalan kornanın tek bir kişiye ait olabileceğinin farkındaydım.

İstemsizce yüzüme bir gülümseme yayılırken cama yaklaştım. Bir eli kornada başını arabanın camından çıkarmış bana el sallayan Kunt'u farkettiğimde gözlerimi devirmeden duramadım. Bugün yine tıpkı bir çocuk gibi kapıma gelmiş, yüzünde o neşeli gülümsemesiyle bana el sallarken aşağı inmemi bekliyordu.

Kunt, Kartal'ın. Yani abimin dört senelik en yakın arkadaşı.

Can dostu desem yeridir aralarında çok güçlü bir bağ vardı. Ama tabiki ben bu bağın 1 hafta sonra yalan olacağının farkında değildim. Kunt'un aslında masum kılığına girmiş hayatımızın cellatı olacak adam olduğundan henüz haberdar değildim.

Hayat zaten bana hiç iyi davranmamıştı. Mutluluğu bana hiç vermemişti.

Ne zaman birine güvensem, hep yolun yarısında tek başıma kalmış o yolu yalnız tamamlamaya mahkum edilmiştim.

Kartal'ın evden çıkıp arabaya yürüdüğünü farkettim. Bende hızla çantamı omzuma astım. Pencerenin önünden çekilip kapının yanında pakete sarılmış tablomu elime alıp odamdan çıktım.

Bugün bir sergi vardı, büyük bir sergi vardı.

Belki de yıllar sonra bana hayallerimi kazandıran olacak o sergi.

Çocukluğumdan beri resme merakım vardı. Bir sokak kızıda olsam  büyüdüğümde bile o sanatçı ruhumdan asla vazgeçmemiştim.

Ve şimdi bugün burdaydım, iyi bir ressam ve kendi çapımda yeterince ünlüydüm.

Ama içimdeki kız çocuğu, daha fazlasını istedi. Büyük bir başarı istedim.

Duygularımı sadece kendim değil  içimde ki o sokak çocuğunun bağırışlarını herkes duysun istedim. Kimsesizlere ses olmak istedim. Lâl çocukların sesi olmak istedim. Göremeyen çocukların gözleri yürüyemenlerin ayakları ve kalbi kötülüğe mahkum edilmişlerin masumluğu şefkati sevgisi olmak istedim.

Kullanılan onca çocuğun çığlıkları olmak istedim. İstediğim bir para değildi istediğim tüm dünyaya bir sokak çocuğunun neler yapa bileceğini göstermekti. Bir gün o meydana çıktığımda "Beni sokaklar büyüttü." Cümlesini hiç utanmadan kurabilmekti.

Sokaklar beni büyütmüştü. Her türlü hayatta kalmayı başarmıştım. Beni koruyan bir abim vardı. Ama o sokak köşelerinde abiniz olsa bile dayak yiyorsunuz, çünki sokaklar tekin değildi.

Bazı sokaklar dostunuz, bazıları düşmanınız olurdu.

Ben ikisinide yaşadım. Bazı sokaklarda kahkahalarla gülen bir kız, bazı sokaklarda çığlık çığlığa ağlamıştı.

"Melodi! hadisene kızım ağaç olduk işlerim var ben mecbur muyum seni beklemeye?" Kartal'ın o isyan dolu sesini duyduğumda nefesimi verdim.