Suç ve Aşk;Maskenin Arkası

6 Bölüm-Emanet

(Kunt'un geçmişi ege şivesi ile yazılacak bazı yerlerde, çünki Kunt egeden gelme bir babaya sahip. Ama ege şivesini çok bilmiyorum, gogglden araştırdığım kadarıyla yazacağım zaten tam olarakda ege şivesi olmayacak istanbul ege karışık. Çünki babası şiveden nefret ediyor.

Linç yememek için uyarayım dedim.)

(Kelime sayısı;5200
Bölüm şarkısı;Son seslenişim.)

Bu hikayede yer alan tüm
Karakterler ve olaylar tamamen hayal üründür.
Selin Eliz'in kaleminden.

(2004/02/19)

Gözleri önünde kırdığı çerçevenin cam parçalarında dolanıyordu.

Kahvereni hareleri şüphesiz korkuyla dolmuştu. Kırdığı bir camdı, ama biliyordu bu kırık camların karşılığı onun kemikleriyle ödenecekti.

"Bana bak." Abisinin sert sesi kulaklarına doldu. "Kunt, çık o lanet hayal dünyasından."

Küçük kardeşini omuzlarından sarstığında, kardeşi ürkek bakışlarını ona çevirdi.

"Çerçeveyi kırdım." Dediğinde İlhan afalladı. "Yapma ya, bende körüm zaten."

"Çerçeveyi kırdım. Babam beni mahvedecek." İlhan nefesini verdi.

Küçük kardeşinin gözlerindeki korkuyu çok iyi tanıyordu. Sahi ya kendiside bu korkuyu o kadar çok yaşamıştı ki bir yerden sonra alışmıştı. Öyle ki giderek hissizleşmişti, hislerini kaybetmek ise ona bir ceza değil ödül olmuştu.

"Etmeyecek." Kaşlarını çattı. "Sorarsa Sinyor yaptı diyeceksin."

"Diyemem." Kunt hızla başını iki yana salladı. "Yalan sölemem ben, söleyeme ki hemen anlayiverir."

İlhan öfkeyle yüzünü ovuşturdu.

Yeni çıkmaya başlayan sakallarını sıvazladıktan sonra siyah harelerini kardeşinin gözlerine dikti.

Ağzını açıp konuşacakken kapı açıldı. İkisininde başı hızla kapıya dönerken, İlhan dizinin üstünden kalkıp içeri giren babasına baktı.

Uraz'ın bakışları ilk önce yere düşen çerçeveye takıldı. Daha sonra etrafa yayılan cam parçalarında gezindi. Giderek büyüyen öfkesi gözlerinden belli değildi, ama kıracakmış gibi sıktığı çenesi onu ele veriyordu ki bu ifadeyi en iyi İlhan tanıyordu.

"Ben yaptım." Dedi İlhan bir eliyle Kunt'u arkasına itip. Kunt ise hiç itiraz etmeden abisinin bacaklarının arkasına saklanmıştı.

Babasının buna inanmadığını belli eden bakışları oğluna tırmandı. Gözleri İlhan'ı izledi ama sözleri Kunt içindi.

"Kunt." Dişlerini sıkarak tısladığında, Kunt abisinin tişörtünü parmakları arasında sıktı. "Kim yaptı oğlum bunu?"

Oğlum.

Ne kadarda iğrenç bir ses tonuyla söylüyordu bu kelimeyi.

Şefkat barındırmıyordu, sevgi yoktu, koruma yoktu.

Acı vardı, öfke vardı, nefret vardı. Ama asla sevgi yoktu.

"Ben yaptım dedim ya." İlhan dişlerini sıkarken iki yanındaki elleri yumruk oldu. "Neyi sorguluyorsun hâlâ, ne yapacaksan bana yap."

Uraz oğlunu duygusuz gözlerle izlerken başını dikleştirdi. Derin bir nefesle omuzları yükselip alçaldı.

"Kunt!" Diye bağırdığında oğlunun İlhan'ın tişörtüne asılan eli sıkılaştı.