Paramparça Yürek

Süzülen bu duman kalbinin kara sisidir. Ama üzülme sevgilim ben hiç geçmemişimdir o sokaktan. Sen bakarken ardımdan ve dur diyemeyecek kadar cesaretsizken, başımı hafif geriye çevirip bakmamışımdır gözlerine. Ama korkma sevgilim içinde benden kalan iyilikleri alıyorum senden, kötü anılar senin eserin demek midir bu? Neden insan bir insanı bu kadar suçlar ayrılırken. Hep sen kötü ol istiyorum sevgilim... giden ben olmama rağmen. Hep suçlarlar ya kaçanları... kimden kaçıyorum ben ? Senden mi kendimden mi? Neden ayrılık bu kadar acı verirken bile koşarak sarılamıyorum sana. Kırılmış parçaların batıyor diye mi kalbime ? Öyleyse bir hoşça kal bırakıyorum sana... kanatlarım kırılmış, rüzgara savuruyorum. Mavisini alıyorum gökyüzünün siyahını bırakıyorum.

Korkma Şimdi Sevgili Ya Sen Başkasıyla Mutlu Olacaksın Ya Ben Sensizlikle Hergünüm Yalan Gülmeyle Geçecek. Yüreğime Sapladığın Hançerle Yaşamaya Alışacağım.