Anoanormal (DÜZENLENİCEK)

37.Bölüm

Merhaba arkadaşlar.

Bu bölüm de bana sövmeniz çok büyük olasılık hele Zeynebin sövmesi ovv.

Neyse hadi bölüme geçek.

İyi okumalar.

********************
Geçen bölümden hatırlatma

Emirden

Hemşire çıktığı gibi yanına gittik.

"Almira ne zaman çıkar?"

"Bilmiyorum hastayla ilgili bilgilendirmeyi doktorumuz yapıcak.Geçmiş olsun."

"Saolun."

Doktor çıktığı gibi yanına gittik.

"Almira hanımın yakınları siz misiniz.?"

Maskesini çıkartırken sorduğu soruyla direk

"Evet ben sevgilisi gelecekteki eşiyim buyrun."

"Çok üzgünüm elimizden geleni yaptık ama hastayı kaybettik.Başınız saolsun."

*******************
Emirden

"N-ne."

Kulaklarım duyduğum cümleyle birlikte uğuldamaya başladı.

Ne demişti doktor.

Ne demişti.

Öldü.

Başınız saolsun.

Üzgünüm.

Öldü.

Tam 4 harf 2 hece.

Öl-dü.

Meleğim öldü.

Benim meleğ...

"HAYIR.HAYIR OLAMAZ.MELEĞİM ÖLEMEZ ANLADINIZ MI ÖLMEDİ O.MELEĞİM BAK BEN BURDAYIM.GEL HADİ BANA MELEĞİM.ÖLMEDİ O ÖLMEDİ DİYORUM SİZE."

Kolumda ki hafif acıyla gözlerimi kapattım.

*****************
Gözlerimi açtığımda Almira ile olan evimizdeydim.

Hızla yatakdan kalkıp aşağı indim.

Bizim çocuklar play stationdan maç oynuyolardı.

Gözlerimden yaşlar arkarken hızla yanlarına gittim.

Beni gördüklerinde daha doğrusu hâlimi şaşırdıkları yüzlerinden okunuyodu.

"Abi noldu sana?"

"Eren meleğim nerde?ölmedi demi?"

Kaşlarını çatarak

"Ne ölmesi?Kim öldü?"

"Almira meleğim nerde Eren?Ölmüştü ölmemiştir o nolur?"

Ellerimi yüzüme koyup ağlamaya başladım.

Hepsinin ayaklanıp yanıma geldiğini biliyordum seslerden.

"Abi ne ölmesi Allah aşkına ya?"

"Dur Emir bi ağlama."

Anahtar sesi gelince kapıya doğru döndük.

Elinde poşetlerle gülerek içeri giren Almirayı gülünce ağlayarak hemen yanına gittim.

Poşetleri yere bırakıp bana baktığında şaşkın ve kaşları çatılı bir şekilde bakıyodu.

Yanına gidip hemen sarıldım.

Şaşkın bir şekilde ilk bi kaç saniye durup sonra o da sarıldı.

Yüzümü boynuna gömüp ağlamaya devam ettim.

"E-emirim noldu?"

Sorusuyla ağlamam sakinleşmiştim biraz.

"Nerdeydin sen?Seni kaybettim sandım çok korktum Almira."

"Emir sakin ol.Sadece kızlarla market alışverişine gittik."

Burnumu çekip gözlerine baktım.

"B...Ben gine kabus gördüm Almira.G...geçen seferki g...gibi gerçek gibiydi.S...sen ö...ölüyodun."

Tekrar gözlerimden yaşlar boşalmaya başlıyınca Almira şevkatle bana bakıp sıkıca kollarını boynuma doladı.Bende onun beline sarılıp kafamı omuzuna koydum.

"Bitanem.Emirim benim.Ben hiç seni bırakır mıyım?hı?"

Beline daha sıkı sarılıp "Bırakmazsın di mi?"

"Asla."

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
Almira dan devammkee

Kızlarla marketten eve geldiğimiz zaman Emiri o halde görmek hem beni mahvetmiş hemde üzmüştü.Ameliyattan sağ sağlim çıkmıştım.Tabi bir kaç günüm yoğum bakımda geçmişti.Bu süre zardında Emirin anne,babası ve ablası Nurcan ablayla tanışmıştım.Hergün ziyaretime gelmişlerdi.Emir ise 1 dakka bile ayrılmamıştı yanımdan.Kendi elleriyle yedirip içirmişti.

Şimdi ise sapa sağlam ve iyiydim ama Emirde bu tranva etkisi yaratmıştı.Giray kaçmayı başarmış fakat fazla uzaklaşamadan polisler yakalamıştı.

O an tekrar gözlerimin önüne geldiğinde irkilip odamızda yatağımızda dizimde bana bırakmacak gibi sarılarak uyumuş olan sevgilime baktım.O kadar yakışıklıydı ki.

Derin bir nefes alıp elimi pamuk gibi yumyumuşak saçlarına götürüp şevkatle oynamaya başladım.

Saçlarından yükselen kokusu beni mest ediyordu.Saçlarına doğru eğilip kokusunu derince içime çekerek öpücük kondurdum.

Kapı hafifçe tıklatılıp açıldığında kapıya baktım.

Ece kafasını uzatıp "Şey kanka yemek hazır da."

Gülümseyerek "Tamam canım.Siz yiğin biz Emir uyanınca yeriz."

"Tamam biz size ayırırız."

Gözlerimi onaylar gibi kapatıp açtım.Bize gülümseyerek bakıp kapıyı kapattı.

Derin bir nefes alıp tekrar sevgilime baktım.Gülümseyerek eğilip saçlarını koklayarak öptükten sonra gine saçlarıyla oynamaya başladım.

Ben ve biz çok şanslıydık.

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

Ve SON

Özel bölümler olucaktır !

Hikaye hakkında ki düşünceleriniz neler ?

Karakterler hakkında ki düşünceleriniz peki ?

Umarım beğenmişsinizdir.

Başka bir hikâyem de görüşmek üzere.

Hoşçakalın ☆