Anoanormal (DÜZENLENİCEK)

31.Bölüm

Önceki bölümden kesit;

"Emir."dedi gine fısıltıyla.

"Söyle meleğim."

"Beni dinler misin?kesmeden soru sormadan.Birine anlatmaya ihtiyacım var."

Saçına ölücük kondurdum.

"Anlat bana meleğim."

İç çekip anlatmaya başladı.

"4 yıl önce..."

Emirden devam

"4 yıl önce annem,babam,ben ve küçük kız kardeşim bu evde yaşıyoduk."

Derin bir nefes alıp anlatmaya devam etti.

"Biz çok güzel bir aileydik.Annem babam çok iyilerdi.Birbirlerini o kadar seviyorlar ki aşkları gözlerinden okunuyordu.Bir kilo öteden bile baksan anlardın birbirlerine aşık olduklarını.Annem.O...o çok güzel bir kadındı.Aynı bir peri gibi.Çok güzel kumral saçları ve yepyeşil gözleri vardı.Babam o çok yakışıklı ve tatlıydı.Sipsiyah saçları ve denizi andıran açık mavi gözleriyle çok yakışıklı bir adamdı.Kız kardeşi ise babama benzemişti.Yüzü annemden,saçları ve gözlerini babamdan almıştı.Sipsiyah saçları masmavi gözleri vardı.Herşey çok güzeldi.Her sabah her öğlen her akşam evde kahkalarımızın sesleri susmazdı.Çok güzel bir aileydik biz.Herkesin imrendiği bir aile.Babamın şirketi vardı.Annemse avukattı.Herkes bizi çok beğenirdi."

Yine ağlamaya başlamıştı.Kendime iyice çekip saçlarını okşamaya başladım.O da hemen göğsüme saklanmıştı.Hıçkırığını duyduğum da başının üstüne öpücük kondurdum.

"Şşş tamam.Geçti."

Göğsüm de ağlarken ona sarılmak ve sakinleştirmeye çalışmaktan başka elimden bir şey gelmiyordu.Sevdiğim kız kollarımın arasın da ağlıyordu ve ben hiçbir şey yapamıyordum.

Sonun da ağlaması durduğunda biraz sakinleşmişe benziyordu.

"Sonra birgün Pazar günü babamın ve annemin tatil günüydü.Hep birlikte her zaman yaptığımız gibi kahvaltı hazırlayarak birbirimize komik şeylere anlatıp gülüyoduk.Kahvaltıya oturacakken kapı çaldı.Annem kapıyı açmaya gittiğin de ben de beni evin için de bulsunlar diye kapıya doğru olan bsehbanın altıma saklandım.Her zaman ben saklanırım annem ve babam kız kardeşimle birlikte beni bulurlardı.sonrada babam beni kucağına alıp gıdıklardı.Ben de gine oraya saklandım.Annem de kapıyı açtı.Sadece küçük bir delik vardı örtüde.Ben de ordan annemi izliyordum.Sonra birden o takım elbiseli adamlar annemi..."

Hıçkırıklarla gine göğsüme sığındı.Kim bilir ne gördü?

Tekrar onu sarmaladım.Zaten yapabileceğim başka bir şey yoktu ki.Sakinleştiğin de devam etti.

"Onlar a...nne...mi öldürdüler.Annem o...o benim tam önüme düştü.Gözleri açık bana b...bakıyordu."

Şiddetle ağlarken ben biraz geri çekilip,şok olmuş bir şekilde yüzüne bakıyordum.

Korku filmlerinde ki gibiydi resmen.Biz bile korku filmlerin de bazen o sahnelerden korkarken Almira.O...o resmen canlı canlı yaşamıştı.

Hemen şaşkınlığımdan kurtulup onu göğsüme yasladım.

"Şşş tamam bak ben burdayım.Tamam geçti güzelim.Geçtim birtanem."

Onu sakinleştirmeye çalışıyordum ve başardım da.Sakinleşmişti.Hala ağlıyordu ama hıçkırmıyodu.

"Ben çocuk aklımla bir şey anlamadım ilk.Sonra babam ve kucağında kardeşim geldi salona.Babam annemi görünce hemen yanında koştu.O...o adamlar babam ve kardeşimi de öldürdüler.Sonrada babamın çalışma odasına gittiler.Büssürü dosya,bilgisayar aldılar ve gittiler.Onlar gittikleri gibi ben de çıktım.Anneme seslendim.Anne acıktım,anne bak üstüm kirlenmiş kalk hadi değiştirelim diye.Sonra babama seslendim.Bak baba telefonunu aldım.Bak ağzıma alıcam şimdi.Sonra kardeşime.Kalk hadi oyun oynuyalım.Saçlarını örmemi ister misin?diye.Ama...ama onlar bana cevap vermediler Emir.O...n...la...r on...lar bana c...eva...p verme...diler."

Tekrar şiddetli ağlamaya başladığında ne yapacağını bilemedim.

Buğazım da yumru oluşmuştu.

Yaşadığı şeyler...yaşadığı şeyler hiç kolay şeyler değildi.Nasıl dayandı bu zamana kadar?Eğer ben yaşamış olsam ya akıl hastanesin de ya da kendimi öldürmüş mezarda olurdum.

Yaşadıkları çok...çok ağır.

"Sonra da işte beni teyzemlere yani şuan ki ailem bildiğiniz kişilere verdiler.Ben onları gerçek annem ve babam gibi görürüm ama onlar şirketleri dışında benimle fazla ilgilenmezler.Ben hep dadılarla bakıcılarla büyüdüm.Benim en mutlu anlarım 13 yaşımda 4 yıl önce annem,babam ve kardeşimle gömüldü."

Benden biraz geri çekilmiş yere bakarak anlatıyordu.

Kafasını kaldırıp kıpkırmızı gözleriyle bana baktı.

Sonra yerdeki kana bakıp tekrar bana baktı.

"Bu kan kimin biliyor musun?Annemin,babamın,kardeşimin.Üçünün kanı.Kimseye dokundurtmadım.Yapamadım."

Üzgün bir şekilde ona bakarken gözlerimin içine daha derinden gözleri dolu bir şekilde bana baktı.

"Emir ben onları çok özledim.Yemin ederim çok özledim.Gelsinler geri söz bir daha üzmem ki.Babamdan hizli telefonundan oyun oymam,annemin rujlarını gizlice alıp sürmem yemin ederim.Yeterki dönsünler.Çok özledim."

Benim de gözlerim dolmuştu.

O kırılgan ve naif bir kızdı.

Tekrar şişdetli bir şekilde ağlamaya başladığında hızla kendime çektim.

İkimiz de ağlıyorduk.

Sıkıca sarılıp saçlarında elimi gezdirdim.Başına öpücük koydum.

"Tamam birtanem.Şşş."

Aklıma gelen fikirle gözyaşlarım içinde gülümsedim.Almiranın gözyaşlarını silip çenesini kaldırıp bana bakmasını sağladım.

"Hadi seninle bir oyun oynuyalım mı?"

Gözlerini silip bana baktı.Burnunu çekip sordu.

"Ne oyunu?"

Gülümseyerek

"Kötü anılarını güzel anılarla değiştirme oyunu güzelim."

**********************

Bölüm nasıldı?

Valla yazarken ben de ağladım.

Yorum ve yıldızı unutmayın.Basmadıysanız başa gidip lütfen oy verin.

Görüşürüzz